In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meergenomen naar de geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen.

Vanaf dat moment neem Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, geschreven voor een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver . En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.

ISBN: 978 90 5672 400 9 – Signatuur – Aantal pagina’s: 541

5 van de 5 sterren — Tim

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Start!

Recensie in één zin

‘Het is vooral de combinatie van de sfeer van het oude Barcelona, een jongen die het leven aan het ontdekken is en een charmeur die voor de nodige hilariteit zorgt, die dit boek tot een meesterwerk maken.‘

Hoofdpersonages

Daniel Sempere onderzoekt het geheim achter het boek dat hij uitgezocht heeft. Ondertussen groeit hij op met alleen zijn vader de weduwnaar en later met Fermin als ‘goede’ raadgever. Een heerlijke mix van ingrediënten.
— Tim

Sfeer

Het oude Barcelona ten tijde van het Franco-regime is de rode draad in het verhaal. En is met heel veel zorg neergezet.
— Tim

Schrijfstijl

Zafón is een kunstenaar met woorden en zinnen, hij brengt de lezer moeiteloos in een wirwar van emoties.
— Tim

Passage uit het boek

‘Weet u wat ik me het meest herinner van de mijne?’ vroeg Fermin. ‘Haar geur. Ze rook altijd schoon, en naar zoet brood. Het maakte niet uit of ze de hele dag op het veld had gewerkt of dezelfde vodden droeg die ze de hele week al had gedragen. Zij rook altijd naar al het goede in deze wereld. En ze was een bruut, hoor. Ze vloekte als een kozak, maar rook als een prinses uit een sprookje. Of tenminste, zo scheen het mij toe. En u? Wat herinnert u zich van uw moeder, Daniel?’

‘Ik aarzelde een moment, moest de woorden bij elkaar schrapen die ik niet hardop leek te kunnen uitspreken. Niets. Ik kan me mijn moeder al jaren niet meer herinneren.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Carlos Ruiz Zafón – Stad der nevelen

Recensie: Mireille Geus – Met de wind mee