Een liefdevol maar wreed verhaal over Lucia, een beeldschoon meisje van veertien dat verliefd wordt op de jonge Giacomo Casanova. Hij vindt haar te jong, maar valt toch als een blok voor haar. Ze beloven met elkaar te zullen trouwen wanneer hij terugkomt van een geplande zakenreis. Maar dan slaat het noodlot toe en verandert Lucia’s leven voorgoed. Hierdoor rent Lucia weg van alles wat haar dierbaar is, zonder Casanova uit te kunnen leggen waarom. Zal ze haar grote liefde ooit nog terugzien?

ISBN: 9789 001 558 550 – De Arbeiderspers – Aantal pagina’s: 243

4 van de 5 sterren — Coby

Recensie in één zin

‘Een tragisch liefdesverhaal over liefde willen, liefde krijgen en liefde verliezen.‘

Hoofdpersonages

Lucia ondergaat een intense metamorfose, maar toch raak je niet van haar vervreemd. Ze wordt met elk hoofdstuk echter en geloofwaardiger, al sta je als lezer misschien niet helemaal achter haar keuzes. Casanova daarentegen verliest alleen maar respect naarmate het verhaal vordert.
— Coby

Sfeer

Vanaf bladzijde één is duidelijk dat een happy end iets zeldzaams is. De goede momenten gaan dan ook gepaard met angst voor het slechte wat ongetwijfeld verderop in het verhaal nog zal komen. Grimmig, maar toch hoopvol. Typerend voor de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.
— Coby

Schrijfstijl

Niets wordt mooier gemaakt dan het is en de (op de loer liggende) tragiek sijpelt door alle zinnen heen. Het enige wat ontbreekt is humor, wat het geheel soms een melancholische pil maakt. Knap hoeveel de uitgesproken woorden over de karakters zeggen zonder dat daar een verdere omschrijving bij nodig is.
— Coby

Passage uit het boek

‘Deze dagen waren als een droom waarin alles je heel bekend voorkomt terwijl je het toch niet helemaal kunt plaatsen. Ik dacht dat ik in de veertien jaren van mijn leven Pasiano door en door had leren kennen, maar nu ik Giacomo er rondleidde, was het alsof ik mij mijn streek pas voor het eerst bewust werd. Sommige plekken die mij altijd dierbaar waren geweest, vielen ineens tegen nu ik ze zag zoals hij ze moest zien. Ik probeerde hem uit alle macht uit te leggen wat ik er zo mooi aan had gevonden, maar onder het spreken hoorde ik de overtuiging uit mijn eigen woorden wegvloeien. Andere dingen die mij nooit bijzonder waren opgevallen, begonnen ineens te stralen omdat ze hem de moeite waard leken. Het ene moment voelde ik verdriet, alsof ik mijn oude zelf verried, het volgende was ik alweer door het dolle heen omdat mijn blik werd verrijkt. Mijn wereld werd groter omdat mijn bewustzijn zich verdubbelde. Dat voelde ik heel duidelijk. Het bestond ineens niet alleen meer uit mijn eigen gedachten, maar ook uit wat hij dacht en vond en verlangde en hoopte.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Isabel Allende – De winter voorbij

Recensie: Bernard Minier - Strijder