Recensie: Hedwig Meesters – Zonnemeisjes

Recensie: Hedwig Meesters – Zonnemeisjes


Sinds de dood van haar zusje Micky, worden de gedachten van de zevenendertigjarige Kitty Klaarhout beheerst door schuld. Ze kan het gevoel niet loslaten dat ze de dood van Micky had kunnen voorkomen. Op een dag ontvangt Kitty een uitnodiging voor het verjaardagsfeest van haar oude buurjongen Gijs, op wie ze als tiener verliefd was. Haar eerste gedachte is dat Gijs iets van haar wil. Het weerzien krijgt een wending die het leven van alle betrokkenen op zijn kop zal zetten.

ISBN: 9789492883698 – Uitgeverij Paris Books – Aantal pagina’s: 190 – Roman


*****

4 van de 5 sterren – Eline


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een vlot geschreven roman die je nog lang zal bijblijven.’

Hoofdpersonages

*****

In Zonnemeisjes speelt Kitty de hoofdrol. Het boek is in de ik-vorm geschreven, vanuit het perspectief van Kitty. Tijdens de passages over haar jeugd, lees je dat ze het niet zo goed kan vinden met haar vader en dat ook de relatie met haar moeder te wensen overlaat. Later lees je dat haar zusje Micky is overleden en haar ouders zijn geëmigreerd. Wanneer ze terugkomt in haar geboortedorp, komt ze Gijs tegen. Dit is een oude vriend van haar en dit weerzien neemt een heel onverwachte wending.
— Eline

Sfeer

*****

In Zonnemeisjes lees je afwisselend spannende en ontroerende passages. Hierdoor bleef het boek mij trekken en kon ik niet wachten om te lezen hoe het zou aflopen.
— Eline

Schrijfstijl

*****

De schrijfstijl van Zonnemeisjes is prettig, maar er is wel vaak expliciet taalgebruik te lezen en af en toe neemt het boek een wel erg seksuele wending. Dit had wat mij betreft wel wat minder gemogen, omdat dit in mijn ogen zorgde voor minder geloofwaardigheid. Het boek is beeldend geschreven en daardoor waan je je als lezer vaak vlak naast Kitty.
— Eline

Passage uit het boek

‘We zaten tegenover elkaar aan de tuintafel. Papa rookte de ene sigaret na de andere. Dat kwam niet alleen omdat mama boven een paar uur bezig was met het krijgen van een baby. Het lag ook aan papa’s werk. Hij moest veel leren en lezen. Mama zei dat hij over een tijdje wel eens de jongste directeur van de bank kon worden. Overdag werkte hij en ’s avonds ging hij naar school. Of hij maakte huiswerk. Voor zijn neus lagen boeken en mappen en stapels losse papieren. Hij zat in elkaar gedoken. Een pluk van zijn zwarte haar kwam tot de bovenkant van zijn bril. Zijn gezicht was bruin als altijd, zelfs in de winter. Ik leek op mama. Donkerblond haar, bleke huid. Iedere keer dat ik hoestte klemde papa zijn lippen op elkaar en keek me aan over zijn bril. Het had hetzelfde effect op me als een spin in mijn nek. Dat kijken duurde nog geen seconde, misschien zelfs geen halve. Het was lang genoeg om duidelijk te maken dat ik moest doen wat hij wilde. In dit geval dat ik niet moest doen wat hij niet wilde. Mama keek hij ook vaak op die manier aan. Zij noemde die blik De Smoel.

Leesvoorschrift

Je kunt Zonnemeisjes het best lezen in de zomer. Ga dan lekker in de zon zitten met een lekkere cocktail in je handen.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

190 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



1 comment

Reactie toevoegen
  1. 1
    Lila van Breugel

    Heerlijk boek. Spannend, ontroerend en af en toe grappig. En ook heel goed te lezen in de winter! Ik kan me niet vinden in Elines opmerking over expliciet taalgebruik of seksuele wendingen. Dan zou Zonnemeisjes door Heleen van Royen moeten zijn geschreven.

Laat een antwoord achter aan Lila van Breugel Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.