Jessie Burton heeft zich voor deze roman laten inspireren door het schilderij “Rufina en de leeuw” van Goya in het Prado te Madrid.
Het verhaal speelt zich afwisselend af in Spanje in de jaren dertig, vlak voordat de Spaanse burgeroorlog uitbreekt en Londen in de jaren zestig. Het boek begint in juni 1967 wanneer Odelle, die vijf jaar daarvoor uit Trinidad naar Engeland is gekomen, een baan krijgt aangeboden als typiste bij een kunstgalerie. Wanneer er via een vriend van haar een schilderij opduikt, raakt haar dat bijzonder, haar cheffin Quick is nogal geschrokken en doet daar nogal geheimzinnig over. Odelle wil het verhaal achter dit schilderij ontdekken.

Tijdens deze zoektocht word je meegenomen naar Spanje in het jaar 1936 en volg je Olive, de dochter van een kunsthandelaar en ze heeft een groot talent voor schilderen. Ze is toegelaten tot de kunstacademie, maar weet niet hoe ze dat haar ouders moet vertellen, die zouden dat nooit goedkeuren. Ze raakt bevriend met Teresa en wordt verliefd op haar broer Isaac. Het verborgen houden van haar schilderstalent heeft verstrekkende gevolgen.

ISBN: 9789024574704 – Uitgeverij Luitingh-Sijthoff – Aantal pagina’s: 397 – Roman

4 van de 5 sterren — Joke

Recensie in één zin

‘Spanning en romantiek in twee verhalen, die op een indrukwekkende manier samenvloeien.’

Hoofdpersonages

Odelle is migrant, ver van huis, eenzaam, maar heel moedig. Ze bezit een talent voor schrijven en wordt hierbij aangemoedigd door haar vriend Lawrie en haar cheffin Quick. Olive, die een groot talent heeft voor schilderen, maar dit verborgen moet houden in een tijd dat de kunstwereld gedomineerd wordt door mannen. Deze twee jonge vrouwen zijn beide op zoek naar hun persoonlijke vrijheid en het ontwikkelen van hun talenten. De raakvlakken van deze krachtige vrouwen komen in het verhaal heel goed tot zijn recht.

— Joke

Sfeer

Spanning en romantiek komen in de twee verhaallijnen prachtig bij elkaar. De liefde voor de kunst is goed voelbaar.
— Joke

Schrijfstijl

De afwisseling in tijd lopen op een prettige manier in elkaar over. Het blijft spannend en spoort aan om door te lezen.
— Joke

Passage uit het boek

Olive zag dat haar vingertoppen onder de rode verf zaten. Sinds ze Isaac had leren kennen, had ze onophoudelijk geschilderd. Ze werkte aan kleinere doeken en krabbelde het ene na het andere schetsboekje vol met tekeningen; het was alsof er een luik was opengegaan – waar dat luik op uit kwam, wist ze niet precies – en hoewel ze doodsbang was dat deze stroom van inspiratie zou opdrogen, had ze ook het gevoel dat ze misschien eeuwig door zou kunnen gaan zolang Isaac in de buurt was, en zij er klaar voor was, klaar voor hem. Ze wist best dat ze een confrontatie over haar ware ik uit de weg ging door in Spanje te blijven – nu hoefde ze haar vader niet op te biechten dat ze zich had aangemeld voor de kunstacademie. En toch was ze gelukkiger dan ze in tijden was geweest.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Karen Rose – Genoeg gezegd

Recensie: Ildefonso Falcones – De vrouwen van de…