Recensie: Joachim Meyerhoff – Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte
De jongen Joachim verliest zijn broer door een ongeval. Door die gebeurtenis besluit hij afstand van zijn familie te nemen, in de letterlijke zin van het woord. Er zijn twee kansen voor hem in München, duizend kilometer van het graf van zijn broer: een baan als therapeutische badmeester in een ziekenhuis (bijkomend voordeel, hij ontloopt daardoor de dienstplicht) of een opleiding aan de toneelschool. Tot zijn stomme verbazing wordt hij na een slechte auditie aangenomen op de toneelschool. Dit kenmerkt typisch de hoofdpersoon, hij verbaast zich gedurende het hele boek over alle dingen in zijn omgeving.
ISBN: 9789 056 725 518 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 312 – Roman
4 van de 5 sterren — Gemmie
Start scrollen!
Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.
Recensie in één zin
‘Meyerhoff schrijft liefdevol over zijn grootouders en schaamteloos over zijn gebrek aan acteertalent.’
Hoofdpersonages
Joachim is de hoofdpersoon van het verhaal. Een jongen die zich verbaast over de toneellessen en de docenten op school. Hij woont bij zijn grootouders in München en ook thuis verbaast hij zich over
de relatie en het leven van zijn opa en oma. Soms gaat dat gepaard met algehele bewondering, soms weer met afgrijzen. Joachim is duidelijk volwassen aan het worden en het is bijzonder om hem op die weg te vergezellen. — Gemmie
Sfeer
De sfeer op de toneelschool en in het huis van de grootouders wordt mooi neergezet. De auteur beschrijft veel details wat de sfeer ten goede komt. Je voelt de verbazing en ook de worsteling die Joachim heeft met de typische docenten en de bijzondere karakters van zijn opa en oma.
— Gemmie
Schrijfstijl
Meyerhoff schrijft heel beeldend. Hij gebruikt lange zinnen waarin alle personen, objecten en locaties die in het verhaal voorbij komen uitvoerig worden beschreven. In het begin van het boek, wanneer
Joachim de eerste week op de toneelschool beleeft, beschrijft de auteur een toneelles: de acteurs in spé moeten met hun lichamen een machine bouwen. Dit stuk beschrijft de auteur zo uitgebreid dat je ieder onderdeel en iedere beweging van de menselijke machine voor je ziet. Meyerhoff gebruikt daarbij de nodige humor.
— Gemmie
Passage uit het boek
Een ogenblik lang bleven we bewegingloos staan en keken elkaar aan. De toon was nog altijd in de ruimte, duizenden klankdeeltjes zweefden om ons heen, trilden en kwamen met een vreemde vertraging tot rust. Ze riep: Wauw! Dat was een loepzuivere g. Je hebt echt een geweldige stem. Mijn god, Joachim, je blaast een mens gewoon omver. Dat was een gigantische g! Wauw!’ Daar stond ik, en ik kon nu al niet meer geloven wat er net gebeurd was. ‘Hallo zeg, ik ben ontzettend blij dat ik je les mag geven. Dat zal een grote eer voor me zijn!’
Ik moest er bijna van huilen en keek naar de grond. ‘Dank u, dat is aardig.’
‘Oké, zullen we dan nog een keer? Ik heb er alweer zin in!’
‘Ja, natuurlijk.’ Toen ik na een uur Irmgard Köster verliet, zinderde alles in me. Ik zal vol kriebelende overmoedige geluidsgolven, alsof ik een uitgelaten klok van vlees en bloed was die na tientallen jaren eindelijk weer eens werd geluid.
Leesvoorschrift
Zet alvast een fles en een glaasje klaar als je begint met lezen, want door het beschreven drankgebruik van de grootouders, en Joachim die fijn mee doet, krijg je vanzelf zin in een drankje.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?
Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen