Recensie: Karen Rose – Tel tot tien

Recensie: Karen Rose – Tel tot tien


Reed Solliday heeft in zijn lange carrière bij de brandweer van Chicago nog nooit zoiets meegemaakt als de recente uitbraak van woningbranden. De branden zijn heftig en nemen snel in aantal toe. De brandstichter lijkt bovendien op persoonlijke wraak uit. Op een gegeven moment zijn bij nieuwe branden zelfs mensen, waar Reed en zijn nieuwe geliefde rechercheur Mia Mitchell van houden, het slachtoffer. De dader lijkt uit te zijn op dood en vernietiging en lijkt niet te stoppen. De tijd tikt…

ISBN: 9789026147784 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 528 – Thriller


*****

4 van de 5 sterren – Isolde


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Karen Rose doet weer precies wat we van haar verwachten: romantic suspense in de vorm van een ingewikkelde en spannende moordzaak en twee onderzoekers die elkaar bijzonder aantrekkelijk vinden.’

Hoofdpersonages

*****

Hoofdpersonen van Tel tot tien zijn Mia Mitchell en Reed Solliday. Mia is inspecteur moordzaken bij de Chicago Police, Solliday is inspecteur brandzaken en doet onderzoek naar verdachte branden. Als derde is, niet onbelangrijk, de dader (moordenaar én pyromaan) een belangrijk personage. Wie hij is onthullen we hier natuurlijk niet, maar het is iemand die, het zal je niet verbazen, veelvuldig brand sticht om op deze manier zijn sporen zoveel mogelijk uit te wissen.

Zoals in alle boeken van Karen Rose is er veel aantrekkingskracht tussen de hoofdpersonen van Tel tot tien en ontwikkelt zich een steamy relatie tussen Mia en Reed. Op de achtergrond spelen diverse bekende personen uit de Chicago-reeks van Rose een rol. Daarnaast zijn er natuurlijk heel veel slachtoffers van de moordenaar, en mensen die er al dan niet zijdelings iets mee te maken hebben.
— Isolde

Sfeer

*****

Tel tot tien is een spannende schriller, soms bloedstollend, soms gewoon spannend. De boeken van Kevin Rose staan bekend als romantic suspense, en dat is nou net het extra laagje dat voor mij de boeken van Karen Rose leuk en aantrekkelijk maakt. Het is niet alleen kille thriller met ijskoude misdadigers, juist ook de relaties van en tussen de hoofdpersonen die de moorden onderzoeken zijn erg van belang.

Tel tot tien is het vijfde deel van de ‘Chicago’-reeks. Het boek is als losstaand boek te lezen, de volgorde van de serie maakt niet uit, de verhalen zijn prima te begrijpen. Natuurlijk is lezen in de volgorde waarin Rose de boeken heeft geschreven het leukst, maar als je dat niet lukt, is dat geen probleem om de ontwikkelingen in het boek te volgen. Ieder deel vormt een afgerond verhaal.
— Isolde

Schrijfstijl

*****

De boeken van Karen Rose lezen vlot en makkelijk. Het zijn dikke pillen, deze was meer dan 500 bladzijden, maar daar moet je je niet door laten afschrikken. Je wordt heel snel het verhaal ingezogen. Rose zorgt ervoor dat je als lezer elke keer een stapje voorligt op de onderzoekers van de politie en in dit geval ook de brandweer. Toch kost het jou als lezer ook tijd om erachter te komen wat er precies aan de hand is, wie nu toch de dader is en wat zijn of haar achterliggende motieven zijn.

Ik heb in de afgelopen jaren al een aantal boeken van Karin Rose gelezen en ook mogen recenseren. Enerzijds vroeg ik me af, wat is nu eigenlijk het verschil tussen haar boeken? De verhalen zijn hetzelfde opgebouwd, de problematiek en de motieven van de daders zijn vergelijkbaar en ook de karakters van de hoofdpersonen lijken op elkaar. Toch blijven de boeken leuk en spannend om te lezen. Het zit hem vooral in de veelheid aan personages die Rose weet te verwerken en die in een reeks ook allemaal met elkaar te maken hebben, en in de complexiteit die ze in het verhaal brengt.
— Isolde

Passage uit het boek

”Hebben ze ook porno gevonden? vroeg Westphalen zacht terwijl hij zijn blik op de jongen gericht hield.
‘Ja, maar dat was geen verrassing. Dat is heel algemeen bij brandstichters,’ zei Reed. ‘Veel pyromanen stichten brand en dan… bevredigen ze zichzelf.’
‘Ik snap het,’ zei Hurst droog. ‘Dus, heeft hij het gedaan?’
‘Ik dacht van niet toen ik hem voor het eerst sprak op school.’ Reed haalde ongemakkelijk zijn schouders op. ‘Ik geloof nog steeds van niet. Deze jongen is dol op vuur.”

Leesvoorschrift

Je leest dit boek bij voorkeur als het buiten begint te schemeren en als je een glaasje wijn en een schaaltje met hartige hapjes naast je hebt staan. Wees gewaarschuwd: het is heel lastig dit boek weg te leggen.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

65%

35%

Hoe dik is de pil?

528 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.