Een paar dagen voor zijn huwelijk ontvangt inspecteur Paul Vegter een dreigbrief met de boodschap: IK GA IETS RECHTZETTEN, KLOOTZAK. Thuis blijkt er een tweede brief te zijn bezorgd, waarin zijn aanstaande vrouw – en collega – Renée wordt bedreigd. Ze maken zich zorgen, maar hebben geen enkel aanknopingspunt.
De dreiging wordt reëel wanneer er op een nacht een aanslag op het huis van Paul en Renée wordt gepleegd, die hen verbijsterd achterlaat. Ze krijgen bewaking en werken verder aan de zaak van een kind dat onder verdachte omstandigheden van een balkon is gevallen.
Op hun trouwdag verlaten ze net het stadhuis – door een erehaag van collega’s in uniform – als er vanuit een rijdende auto een wapen op hen wordt gericht.

ISBN: 9789026351228 – Uitgeverij Ambo Anthos – Aantal pagina’s: 278 – Thriller

4 van de 5 sterren
(4 van de 5) – Ies / (4 van de 5) – Eline

Recensie in één zin

‘Een spannend verhaal dat je zult grijpen en niet meer loslaten.’

Hoofdpersonages

Paul Vegter is een bedreven rechercheur. Zijn vrouw is een paarjaar geleden overleden, maar inmiddels heeft hij het geluk weer gevonden bij zijn collega Renee Pettersen. Het stel staat op het punt te gaan trouwen, als Paul bedreigingen ontvangt. Samen met zijn verloofde Renee en partner Talsma proberen ze de dader te vinden vóór de grote dag.

Welk personage is jou het meest bijgebleven en waarom?

Ies: Dit boek komt uit een serie van boeken die allemaal over inspecteur Paul Vegter gaan. Waarschijnlijk zijn alle personages in voorgaande boeken uitgebreid geïntroduceerd. Heb je de voorgaande boeken niet gelezen, dan kunnen de vele verschillende personages voor verwarring zorgen. Het heeft daarom even geduurd voordat ik überhaupt wist wie wie was en wat hun relatie was. Paul Vegter is de hoofdpersoon in dit boek en hierdoor ga je het verhaal automatisch vanuit zijn oogpunt beleven. De rol van Renée, de verloofde van Vegter had voor mij persoonlijk nog wat uitgediept mogen worden. Zij wordt ook bedreigd, het is ook haar trouwdag waarop de schietpartij plaatsvindt. Hoe beleeft zij dit allemaal, wat voelt zij? Dit werd naar mijn mening te weinig belicht.

Eline: Ik kende de eerdere boeken uit de serie ook niet, maar ik had persoonlijk niet zoveel moeite om de namen uit elkaar te houden. Wel vond ik het soms verwarrend dat collega’s soms met hun voornaam worden aangesproken en andere keren weer alleen met hun achternaam. Renée heeft in dit boek ook naar mijn mening een te kleine rol. Zij zou, naast Paul Vegter, de hoofdrol moeten spelen in dit boek en doet dit nu te weinig.

Sfeer

Wat is de kracht van dit boek qua sfeer? Wat voor gevoel had je gedurende het lezen van dit verhaal?

Eline: In Een vorm van verraad waren het voor mij vooral de verhoren die goed uit de verf kwamen. Tijdens die passages in het boek waande ik me als lezer bij hen in de verhoorkamer en kon ik het boek moeilijk wegleggen.

Ies: Ik vond het eerste deel van het boek heel sterk, de opbouw naar de bedreigingen, de gevoelens die daarbij komen kijken. Het hele onderzoek naar de dader was meeslepend, ik bleef doorlezen omdat ik wilde weten wie het gedaan had en waarom. De ontknoping vond ik wat mager, het werd naar mijn gevoel wat snel afgeraffeld en voor mijn gevoel was het verhaal nog niet ten einde. Ook de andere zaak waar de inspecteurs mee bezig zijn, wordt niet netjes afgehandeld. In het begin van het boek is er veel aandacht voor deze zaak, je hebt het idee dat de dader elk moment gevonden kan worden. En dat is het dan, verder wordt er vrijwel niet meer op teruggekomen.

Eline: Ik ben het eens met Ies wat betreft het laatste deel. Over de andere zaak waarmee de inspecteurs bezig waren, lees je uiteindelijk niets meer. Ik ben erg benieuwd hoe het met die zaak is afgelopen.

Schrijfstijl

Wat vond je goed en wat vond je tegenvallen qua schrijfstijl?

Ies: Ik vond het boek lekker lezen, afgezien dus van de vele verschillende personages die ik niet uit elkaar kon houden. Wel vond ik sommige zinnen niet lekker lopen. Ze waren mijns inziens te lang of te gedetailleerd, waardoor ik ze meerder keren moest lezen.

Eline: Ik had persoonlijk wat moeite met de schrijfstijl. Vaak las ik zinnen die in mijn ogen vooral spreektaal zijn, in plaats van schrijftaal. Ook liepen de zinnen niet altijd erg lekker en dit maakte het voor mij soms moeilijk om mijn aandacht erbij te houden. De delen die wel goed zijn geschreven, zijn erg spannend.

Ies: Grappig om te zijn dat jij juist moeite had met de schrijfstijl. Het was inderdaad op sommige momenten meer spreektaal dan schrijftaal, maar dat vond ik juist wel lekker lezen.

Heb je eerder iets van deze auteur gelezen?

Eline: Ik heb nooit eerder iets gelezen van Lieneke Dijkzeul. Wel heb ik veel goede verhalen gehoord over de Paul Vegter serie en dit maakte dat ik dit boek wilde lezen.

Ies: Lieneke Dijkzeul heeft heel veel maan-roos-vis boekjes geschreven, die ik als juf van groep 3 tot in den treuren lees met de leerlingen. Qua volwassenenboeken had ik nog nooit eerder iets van haar gelezen.

Passage uit het boek

‘Buiten straalde de zon, deed het geel op de uniformen aan weerszijden van de trap helder oplichten, schitterde in de raampjes van de wachtende auto, die net opzij van de trap was geparkeerd, Willems en Baljuw elk naast een achterportier. Regie, dacht Vegter. Laat dat aan Talsma over. Hij pakte Renées hand steviger vast om haar op die onmogelijke hakken voor struikelen te behoeden en zette zijn voet op de bovenste blauwstenen trede. Richtte zijn aandacht daarop, en niet op de auto die kalmpjes kwam aanrijden.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Paul Hoekstra & Job Veldhuis – Inspecteur…

Recensie: Robert Fabbri – Alexanders erfenis 3: De…