Recensie: Marieke Nijkamp – Voor ik je loslaat

Recensie: Marieke Nijkamp – Voor ik je loslaat


Een spannend en ontroerend verhaal over vriendschap, schuldgevoel en opgroeien als buitenbeentje in een gesloten gemeenschap.

Corey en Kyra groeien samen op in het afgelegen plaatsje Lost Creek in Alaska en zijn hun hele jeugd onafscheidelijk. Tot Corey verhuist. Het afscheid is moeilijk, maar Corey belooft terug te komen om haar vriendin op te zoeken.

Een paar dagen voor het zover is, krijgt Corey het schokkende bericht dat Kyra dood is aangetroffen – drijvend onder het ijs. Ze is er kapot van en kan niet geloven dat Kyra zelfmoord heeft gepleegd, zoals wordt gesuggereerd. Ze voelt gewoon dat er iets niet klopt.

Eenmaal terug in haar geboorteplaats groeit haar wantrouwen en raakt ze er steeds meer van overtuigd dat Lost Creek geheimen heeft, geheimen die ze niet begrijpt, maar die haar de koude rillingen bezorgen. In de donkere winter van Alaska gaat ze op zoek naar antwoorden terwijl de sfeer in het dorp steeds grimmiger wordt…

ISBN: 9789402700565 – Uitgeverij HarperCollins – Aantal pagina’s: 318 – Young Adult


*****

3 van de 5 sterren – Fien


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

Voor ik je loslaat is een boek met een krachtige boodschap: vrienden steun je door dik en dun!’

Hoofdpersonages

*****

Corey is opgegroeid in een piepklein dorpje in Alaska, genaamd Lost Creek. Het is zo’n typisch gehucht waar iedereen elkaar kent en er nooit echt wat spannends gebeurd. Coreys beste vriendin, Kyra, lijkt dan ook niet echt te passen in dit rustieke beeld: soms is ze heel erg depressief en op andere momenten is ze heel erg manisch en kan ze absoluut niet stilzitten. Wanneer ze het label van een bipolaire stoornis krijgt opgeplakt, loopt het hele dorp met een grote boog om Kyra heen. Behalve Corey natuurlijk, die steunt Kyra door dik en dun. De twee zijn onafscheidelijk. Totdat Coreys moeder een baan in Canada aanneemt en ze dus moeten verhuizen. Kyra schrijft Corey heel veel brieven, maar op haar nieuwe school vindt Corey niet altijd de tijd om die brieven te beantwoorden. Het nieuws dat Kyra zelfmoord gepleegd heeft, kan ze dan ook niet geloven.
— Fien

Sfeer

*****

Iedereen heeft wel zo’n vriend of vriendin van vroeger die je niet zo vaak meer ziet als je zou willen. Daardoor kreeg het boek voor mij een erg nostalgische sfeer, omdat ook ik zo’n vriendin heb en dit me deed terugdenken aan mijn kinderjaren (ook al ben ik nog niet zo oud, dus dat vind ik wel een topprestatie!). Wanneer Corey aankomt in Lost hangt er ook erg veel mysterie in de lucht omdat niemand haar wil vertellen wat er nu precies met Kyra is gebeurd. Het dorp is helemaal omgeslagen wat betreft Kyra en dat komt erg ongeloofwaardig over voor Corey. Ze wil dan ook koste wat het kost uitvogelen wat er aan de hand is en als lezer was ik ook erg benieuwd.
— Fien

Schrijfstijl

*****

Marieke Nijkamp heeft een heel erg fijne stijl om te lezen. Je gaat direct op in het verhaal en bevindt je naast Corey in het vliegtuig of terwijl ze ronddoolt in Lost. Voor ik je loslaat is ook opgebouwd uit kleine hoofdstukken waartussen zich fragmenten van brieven en flashbacks van Corey bevinden, waardoor er meer diepgang gecreëerd wordt.
— Fien

Passage uit het boek

‘Wat ga je dan voor verhalen vertellen?’ vroeg ik.
‘De onze. Lost Creek barst ook van de verhalen. Verhalen over de liefde en geheimen. Over vriendschap en overleven. Over haat.’ Ze slikte alsof ze aan een bepaald verhaal dacht, en wachtte even voor ze verderging. ‘We leven en scheppen onze eigen verhalen. Het verhaal van Sam, de zoon van de sheriff, die nooit glimlacht. Het verhaal van het postkantoor waar het spookt. De verhalen over de games die je broer bedenkt. Het verhaal over jou en mij en ons allemaal op dit gestolen land. Denk je niet dat juist onze verhalen ons menselijk maken?’
Mijn blik was steeds op het noordoosten gericht om de meteoren niet te missen, maar nu draaide ik me opzij naar haar. ‘Heb je niet liever vrolijke verhalen? Verhalen met een happy end?’
‘Moet dat?’ Kyra keek naar de lucht. Denk eens aan jouw meteoren. Stel nou dat er niets wetenschappelijk aan is. Stel nou dat de brandende lichtjes die we zien geesten zijn, die terugvallen op aarde. Stel nou dat ze proberen terug te gaan naar hun dierbaren voordat ze opgebrand zijn. Stel nou dat een vallende ster een ziel is die nog een laatste keer thuiskomt.’
De verschillen tussen ons waren altijd het duidelijkst als we naar de donkere lucht keken. Ik zag supernova’s en explosies, terwijl zij de verhalen achter deze fenomenen zag. Ik hunkerde naar wetenschappelijke kennis, terwijl zij de sterren betekenis gaf. ‘Een ziel die thuiskomt?’ mijmerde ik. ‘Wat een mooi beeld.’
‘Het is geen happy end,’ zei ze, ‘maar het is genoeg.’

Leesvoorschrift

Nestel je met een dekentje en een warm drankje in de hand voor een knetterend haardvuur. Laat je meenemen naar het ijskoude Alaska en je hart verwarmen door deze opmerkelijke vriendschap.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

65%

35%

Hoe dik is de pil?

318 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren geef jij dit boek?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.