Het is het jaar 2020 en een mysterieus virus heeft alle volwassenen uitgeroeid. De Apocalyps heeft de kinderen gespaard; zij zijn immuun voor het virus.
De dertienjarige Anna zorgt sinds de dood van haar ouders voor haar achtjarige broertje Astor, daarbij volgt zij de instructies uit een notitieboekje dat haar moeder achterliet.
De kinderen wonen op Sicilië dat een ruïne is geworden van verlaten steden, afgebrande winkelcentra en onbegaanbare wegen. Zij proberen te overleven in een landschap zonder elektriciteit, vers water en voedsel en waar overal hongerige wilde honden op de loer liggen.
Op zoek naar een nieuwe toekomst besluiten zij een overtocht te maken naar het vasteland.

ISBN: 9789 048 828 418 – Uitgeverij Lebowski- Aantal pagina’s: 275 | Literaire roman

3 van de 5 sterren — Joke

Recensie in één zin

‘Een verhaal over de ondergang van de volwassen wereldbevolking met als gevolg de moedige overlevingsstrijd van de kinderen.’

Hoofdpersonages

De 13-jarige Anna gaat onverschrokken de strijd aan met de situatie, met overleven en de zorg voor haar 8-jarige broertje Astor. Samen gaan ze op zoek naar een beter leven, waarbij zij onderweg nog hulp krijgen van de dertienjarige Pietro en Knuffel, een enorme hond.
— Joke

Sfeer

De kaft van het boek laat een landschap zien in pasteltinten met twee jeugdige ogen erboven. Hoe anders is het verhaal van Anna; geen leven in pasteltinten maar onvoorstelbaar wreed. Sommige passages geven je zelfs een naar gevoel maar toch lees je door.
— Joke

Schrijfstijl

Het verhaal is beeldend en fantasierijk geschreven, soms iets te plastisch. De overgangen tussen bepaalde delen van het boek zijn hier en daar wat abrupt; zo ook het einde van het verhaal.
— Joke

Passage uit het boek

Het was vier dagen geleden dat Anna en Astor Cefalu achter zich hadden gelaten. Voordat ze vertrokken, hadden ze Pietro’s lijk met touwen de weg opgetrokken, op een boodschappenkarretje geladen en naar het strand gebracht. Ze hadden een gat in het zand gemaakt, hem daarin begraven en er een omgekeerd bootje overheen gelegd.
Nu en dan draaide Anna zich nog om om te kijken waar hij was, maar achter haar waren alleen Astor, die haar met slepende voeten volgde, en Knuffel, die in de berm van de weg snuffelde. Dan pakte ze het hangertje vast en kneep erin tot de punten van de zeester in haar vlees priemden.
Pietro was in haar ontploft en duizenden scherpe scherfjes stroomden door haar aderen en verscheurden haar vlees.
Nu begreep ze wat liefde was, dat iets waarover zoveel gesproken werd in mama’s boeken.
Je weet pas wat liefde is als ze het van je afpakken. Liefde is gemis.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Kathleen Amant – Samen spelen, samen delen, Anna

Recensie: Kathleen Amant – Anna’s grote sintboek