Milaan 1972. De ouders van Pietro hebben elkaar ontmoet in de bergen, zijn verliefd en trouwen. Zij vestigen zich in Milaan en daar wordt Pietro geboren die opgroeit als stadsjongen. De bergen houden hun aantrekkingskracht en de familie brengt de zomervakanties door in een klein dorpje in Noord-Italië, dit geeft hen rust na het drukke stadsleven. Vader en zoon trekken de bergen in om steeds weer een nieuwe top te bereiken. De 11-jarige Pietro raakt er door aanmoediging van zijn moeder bevriend met Bruno, een jongen van dezelfde leeftijd, die in het dorpje woont en voor de koeien zorgt. Samen struinen ze door de natuur van de Italiaanse Alpen en brengen samen veel tijd door met hun zoektochten in o.a. verlaten berghutten. Tussen de stadsjongen Pietro en de bergjongen Bruno ontstaat een hechte vriendschap en zij zoeken allebei op een heel verschillende manier hun weg in het leven.

ISBN: 978 90 234 6641 3 – De Bezige Bij – Aantal pagina’s: 239 – Roman

5 van de 5 sterren — Joke

Recensie in één zin

‘Een prachtig verhaal over de zoektocht van twee vrienden naar het geluk.’

Hoofdpersonages

Pietro, zoon van een dominante vader en zorgende moeder, groeit op in Milaan, maar ontdekt door hen ook de passie voor de natuur en de bergen. Door het gesloten karakter van zijn vader verliest hij na zijn tienerjaren het contact met hem, de gezamenlijke bergwandelingen worden minder en hij zoekt zijn eigen weg. Pietro lijkt gedurende het verhaal van zijn vader te vervreemden, terwijl hij heel erg op zijn vader lijkt. Hij heeft ook dat rusteloze wat hem ver buiten de grenzen van Italië brengt.
Bruno, een jongen uit de bergen en voelt zich daar thuis tussen de koeien. Zijn relatie met zijn vader is slecht en voelt zich later ook meer aangetrokken tot de vader van Pietro, die ondanks zijn geslotenheid van grote invloed is geweest op de vriendschap van de twee jongens.
Verder komen ook de sterke vrouwen in dit prachtige verhaal goed tot hun recht, zoals de warme, sociale moeder van Pietro en de hardwerkende zwijgzame moeder van Bruno.
— Joke

Sfeer

De beschrijvingen van het berglandschap zijn zo echt, alsof je meeloopt met de soms moeizame tochten. Je houdt soms je adem in of het wel allemaal goed gaat.
— Joke

Schrijfstijl

Het verhaal is prachtig geschreven met zoveel gevoel voor de schoonheid van de natuur, maar ook de diepere gevoelens in het leven. Gevoelens die er toe doen. Heel duidelijk is hierin de relatie ouder en kind en hoe die relatie je verdere leven beïnvloedt. Maar ook de zin van het leven, het geluk en echte vriendschap.
— Joke

Passage uit het boek

Ik had al heel lang niet boven de boomgrens gelopen. Ik was er nooit alleen geweest maar ik had schijnbaar een hoop geleerd, want ik bewoog me met het grootste gemak over de puinhelling. Hogerop zag ik een steenmannetje en daar richtte ik me op; ik stapte van steen naar steen, waarbij ik instinctief koos voor grote stabiele stenen en wiebelende vermeed. De rotsen hadden voor mijn gevoel iets elastisch; mijn stappen werden er door geabsorbeerd, zoals bij aarde en gras gebeurd, maar ze leken de kracht van mijn benen terug te kaatsen en mijn lichaam de impuls te geven door te lopen.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Marion Bruinenberg – Nieuweling

Recensie: C. Pam Zhang – Al wat goud op de bergen is