Op 7 januari 2015 vielen Chérif en Saïd Kouachi het kantoor van Charlie Hebdo binnen. Zij waren gekrenkt door de spotprenten over de profeet Mohammed in het satirische weekblad. Bij wijze van wraak openden zij het vuur op de medewerkers tijdens een redactievergadering. Journalist Philippe Lançon raakte daarbij gewond aan zijn gezicht. Zijn kaak werd door het kogelvuur verbrijzeld. Wat volgt is een maandenlang verblijf in ziekenhuizen van de Franse hoofdstad, waarbij zijn kaak wordt gereconstrueerd. Hij verliest tijdelijk zijn stem, maar wat hij niet verliest is zijn motivatie om als schrijver verder te gaan. In 2017 vertrouwt Philippe Lançon alle gebeurtenissen over deze tijdsperiode toe aan het papier, met als resultaat de roman De flard.

ISBN: 9789044542639 – Uitgeverij De Geus – Aantal pagina’s: 512 – Roman

5 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Zeer indrukwekkende en persoonlijke roman over de reconstructie van de aanslag op Charlie Hebdo.’

Hoofdpersonages

Philippe Lançon is een Franse journalist die schrijft voor Libération en Charlie Hebdo. Hij heeft een relatie met de Chileense Gabriela, die in New York woont. Lançon is intellectueel, letterkundig en – zoals hij zelf ook toegeeft – een kletskous die tamelijk hoogdravend is. Kortom, Lançon kent zijn zwakheden, maar hij is zich zeer zelfbewust. Na de aanslag wordt zijn gezicht gereconstrueerd tijdens een lang ziekenhuisverblijf. In de roman komt het beeld naar voren dat zijn fysieke trauma niet zo zwaar weegt als het psychische trauma. Zo heeft Lançon bijvoorbeeld regelmatig herbelevingen in zijn slaap. Lançon is echter niet wraakzuchtig, maar het stoort Lançon wel dat de jihadisten ‘spelbreker’ zijn geweest. Hij beschouwt hen eerder als ‘dom’ en ondoordacht.
— Antoine

Sfeer

Er ontstaat een bijzonder intieme sfeer, nu Philippe Lançon je meeneemt in de feitelijke gebeurtenissen en zijn gedachten en diepste gevoelens. Daardoor ontstaat een zekere ‘hechting’ met een persoon die jij leert kennen, terwijl hij jou niet kent. Maar, eerlijk gezegd, daarvoor moet je hem dan wel de ruimte geven door jezelf niet te laten afschrikken door zijn schrijfstijl. De hoofdstukken over de periode in het ziekenhuis, de mensen die hij daar ontmoet (van medepatiënten tot verpleegkundige, van chirurg tot anesthesist) en de interactie met hen zijn bijzonder geestig.
— Antoine

Schrijfstijl

Het boek De flard is een zeer traag lopende roman, waarin Lançon regelmatig uitweidt. Lançon geeft daarmee wel het diepst van zijn ziel weer en plaatst feiten uitvoerig in een context. De hoofdstukken over zijn periode in het ziekenhuis zijn doorspekt met subtiele humor, wat voor luchtigheid in de roman zorgt.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Annette-met-de-lichte-ogen was de eerste die ik me kon herinneren. Zij had me onder narcose gebracht. Waarschijnlijk kwam ze uit de ok, want ze had haar operatiekleren aan. Ze keek me met haar watergroene ogen aan, krulde haar lippen op en vroeg: ‘Voelt het alsof er een trein over uw gezicht is gedenderd?’ Ik knikte. ‘Dat is normaal. Maar u zult zien, over een maand drinken we samen een glas pinot.’ Ze slofte met een licht gebogen rug weg. Een glas pinot? Pinot noir? Waarom had ze het over pinot? Kwam Annette uit de Elzas? Hoe smaakte pinot? Ik kon me de smaak van wijn zelfs niet meer herinneren.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Laura Janssens – Philippe en Giovanni overwinteren

Recensie: Laura Janssens – Het Philippe & Giovanni…