De ouders van Rudie hebben acht kinderen en een slecht huwelijk. Uiteindelijk volgt er een scheiding en Rudie plus vijf andere kinderen uit het gezin worden uit huis geplaatst. Rudie komt terecht in kindertehuis Nieuw Voordorp. Hij houdt van schrijven en wil journalist worden. Op een dag ontmoet hij journalist en tevens hopman Hilbert Kraaijvanger, een alleenstaande man zonder kinderen. Tussen de twee mannen ontstaat een hechte vriendschap. Hilbert neemt Rudie onder zijn hoede, allereerst om hem het vak van journalist te leren, en later om een vader te zijn. Een droom lijkt uit te komen, of toch niet?

ISBN: 9789 044 630 183 – Uitgeverij Prometheus – Aantal pagina’s: 296 – Roman

3 van de 5 sterren — Gemmie

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Dit verhaal bewijst maar weer hoe sommige volwassenen het leven van een kind kunnen verpesten.’

Hoofdpersonages

Rudie is een echte volhouder. Hij is vastbesloten om journalist te worden en hij blijft dromen van geborgenheid. Omdat zijn echte ouders hem dat niet kunnen geven staat hij open voor de zorg en aandacht van de hopman. Als lezer zet je je vraagtekens bij deze goede bedoelingen, maar Rudie niet. Die is maar wat blij dat er iemand voor hem is.
De hopman streeft feitelijk naar dezelfde geborgenheid en wil ook graag een gezin. Hij gaat samen met Rudie op zoek naar een vrouw die de moeder voor Rudie wil zijn. Maar hij verliest datgene waar het echt om draait volledig uit het oog.
— Gemmie

Sfeer

Het verhaal begint in de zestiger jaren. Dat is duidelijk te lezen in de beschrijvingen en de details, zoals het verslag van de bijeenkomsten met de padvinders. Als lezer voel je duidelijk de strengheid van die tijd, en tegelijkertijd ook Rudies verlangen naar een beetje aandacht.
— Gemmie

Schrijfstijl

De auteur wisselt de emotionele en feitelijke waarheden goed met elkaar af. Je wordt als lezer geïnformeerd, bijvoorbeeld de regels omtrent de voogdij, maar ook hoe Rudie zich erbij voelt. De emoties van Rudie worden treffend beschreven. Mooi en naar tegelijk.
— Gemmie

Passage uit het boek

Hij geeft mij het boekje. Mijn naam staat voorin, het saldo bedraagt 25 gulden. Ik weet niet goed hoe ik mijn hopman moet bedanken. Ik zoen hem op de wang.
En dan nog iets, zegt hij. Vind je het niet een beetje raar om mij hopman te noemen? Voor alle padvinders ben ik de hopman, maar jij bent niet zomaar een van de padvinders. Wat jij en ik met elkaar hebben, gaat wel wat verder dan wat een verkenner met zijn leider heeft. Jij en ik zijn hartsvrienden van elkaar. Als je dat wilt, mag je me voortaan met mijn voornaam aanspreken. Vrienden zeggen geen u tegen elkaar. Hoe minder afstand, hoe beter. Maar omdat je mijn speciale vriend bent, stel ik voor dat we voor mij een andere naam bedenken die alleen jij mag gebruiken. Hilbert klinkt een beetje stijf. Ik bedacht dat je het misschien leuk vindt om mij Hibbie te noemen. Lijkt dat je wat?
Hibbie – ja dat vind ik grappig.
Hallo Hibbie, zeg ik – en daar moeten we allebei om lachen.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Vannessa Thuyns – De kluts kwijt

Recensie: Eduardo Mendoza – De koning ontvangt