Alco van Puffelen heeft een duidelijk doel voor ogen; de bevolking van Vlaanderen overtuigen om zich te verenigen met Nederland. Volgens hem ligt de toekomst in de Grote Hereniging van de Lage Landen. Alco trekt met rolkoffer en Stan, zijn schildknaap, door Vlaanderen en maakt zijn missie kenbaar aan iedereen die het maar wil horen of niet. Het verhaal is een verrassend relaas van wat Alco en Stan onderweg meemaken, een bloedserieuze tocht vol met humor.

ISBN: 9789 460 682 926 – Uitgeverij Marmer – Aantal pagina’s: 423 – Roman

4 van de 5 sterren — Gemmie

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Het doel van de hoofdpersoon is duidelijk, maar als lezer heb je geen idee waar het verhaal heen gaat.’

Hoofdpersonages

Alco van Puffelen is een jongeman die duidelijk geen hechte band met zijn vader heeft. Je kunt je afvragen of het echt aan de vader ligt want Alco heeft een bijzonder karakter. Hij heeft veel doorzettingsvermogen, maar misschien wel iets te veel. En hij denkt steeds dat hij wordt achtervolgd door het Franse verzet of de ingehuurde manschappen van zijn vader.
Alco wordt tijdens het verhaal vergezeld door Stan, een dwerg uit Congo. Volgens Alco doet lengte en afkomst er niet toe, maar hij benoemt het wel continu en dat is een belangrijk detail voor de verstandhouding tussen de twee. Stan lijkt in eerste instantie dezelfde idealen als Alco te hebben, maar gaandeweg komt ook bij hem het verzet naar boven.
— Gemmie

Sfeer

Het verhaal wordt verteld vanuit de hoofdpersoon, Alco. Het speelt zich voornamelijk af in Vlaanderen en daar waan je je als lezer ook. Mede door de perfect geschreven Vlaamse dialogen en de reacties van de Belgen op het plan van Alco. Je bent getuige van de bijzondere ontmoetingen die hij heeft met de Vlamingen.
— Gemmie

Schrijfstijl

Stefan Popa schrijft een prettig gestoord verhaal met veel details en beeldspraak in zijn zinnen. Het is duidelijk dat hij graag met woorden en de taal stoeit. Daarnaast weet hij goed de humor toe te passen, met een knipoog naar de Belgen. Niet op een flauwe manier maar prima passend bij dit verhaal. Gniffelen zal je, of je het wil of niet.
— Gemmie

Passage uit het boek

‘Ik heb een apart verzoek’, leid ik mijn plan in bij het taxichauffeur, ‘en dat mag u absoluut niet negeren. Ik wil mezelf geen koning noemen, maar klant ben ik wel.’
‘Nu komt het’, zegt Stan, die mij inmiddels een beetje kent en dus een goed idee voelt aankomen. ‘Toeteren zult u. Voor elk krijgt u een euro’, zeg ik de man. ‘Een toeter is pas een toeter als u twee seconden claxonneert.’ Ik hoef niet te vragen of de man het heeft begrepen, want voor ik goed en wel mijn rug weer tegen het aangename leer heb kunnen drukken, ben ik al twee euro armer. ‘Briljant’, verzucht Stan. Zijn vermoedens bleken juist. Hij sluit zijn ogen om ten volle van mijn afleidingsmanoeuvre te genieten. Ik draai het raam van de zwarte taxi open, hoewel, ik druk op het knopje, en ga naar buiten hangen. ‘Hasselt,’ krijs ik zo hard als mijn stembanden toestaan, ‘de voorvechters van de Nederlanden gaan u verlaten! Glorie aan uw verzet!’
‘Moet ik het Wilhelmus toeteren?’ vraagt de chauffeur. Stan: ‘Alstublieft niet zeg!’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Joren Vermeersch – Vlaanderens waanzinnigste eeuw

Recensie: Femke Dekker – Eenhoorn in paniek (De…