Recensie: Stephen King – Verlichting

Recensie: Stephen King – Verlichting


De onlangs gescheiden Scott Carey klopt aan bij zijn vriend dokter Bob Ellis omdat hij dagelijks spectaculair gewicht verliest, zonder dat zijn omvang verandert. Alles wat hij aanraakt, lijkt gewichtloos te worden. De dokter kan hiervoor geen verklaring vinden.
Na veel omwegen sluit Scott vriendschap met zijn lesbische buurvrouwen Deirdre McComb en Missy Donaldson. Hij vertrouwt hen het mysterie van zijn onverklaarbare gewichtsverlies toe.

Hoe ver zal het gewicht van Scott blijven zakken? Wat zijn de gevolgen? Hoe loopt dit af?

ISBN: 9789044354966 – Uitgeverij The House of Books – Aantal pagina’s: 115 – Thriller


*****

5 van de 5 sterren – Marita


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Verlichting is een steengoed mysterieus, bizar, intrigerend verhaal in de typische stijl van Stephen King.’

Hoofdpersonages

*****

Scott Carey is een zwaarlijvige man van middelbare leeftijd wiens gewicht dagelijks daalt, maar zijn omvang verandert niet. Hij gaat te rade bij zijn vriend en dokter Bob Ellis, die hem hiervoor geen wetenschappelijke verklaring kan geven.
Hij wordt in zijn strijd ook geholpen door zijn buurvrouwen Deirdre McComb en Missy Donaldson. Aanvankelijk klikt het totaal niet tussen Scott en Deirdre, maar uiteindelijk is zij degene die hem op het einde bijstaat bij zijn moeilijke keuze.
— Marita

Sfeer

*****

Verlichting is een heel eigenaardig boek over een verschijnsel dat nooit verklaard wordt. Maar het gaat ook over vriendschap, discriminatie, begrip, vertrouwen. Het is een boek dat heel aangenaam is om te lezen. Het leest vlot en sleept je mee in de onnatuurlijke gebeurtenissen.
— Marita

Schrijfstijl

*****

Zoals veel van de boeken van Stephen King, is Verlichting ook een heel bizar boek. De inhoud is mysterieus, de gebeurtenissen onverklaarbaar. Het verhaal is spannend, zonder dat er ooit een dreiging is. Op de één of andere manier word je vanaf bladzijde één meegesleurd in het verhaal. Stephen King slaagt er met zijn eigen stijl in om je telkens weer opnieuw nieuwsgierig te maken naar het verdere verloop van het verhaal.
— Marita

Passage uit het boek

‘Hij pakte haar beet. Een plotselinge bliksemflits deed hem opschrikken. ‘Kom’. Hij sloeg zijn andere arm rond haar middel en hielp haar overeind.
Haar ogen werden groot. Er volgde nog een bliksemflits. ‘Mijn god, wat doe je? Wat gebeurt er met me?’
Hij negeerde haar. Haar voeten bewogen wel, maar ze maakten geen contact met het wegdek, dat nu ruim twee centimeter onder water stond. Ze trapte in het luchtledige. Hij wist wat er met haar gebeurde en hij vermoedde dat het een fantastisch gevoel moest zijn, maar zelf voelde hij er helemaal niets van. Zij had misschien het gevoel dat ze licht was, lichter dan ooit, maar voor hem was ze gewoon zwaar. Een slank lichaam dat uit niet veel meer bestond dan uit pezen en spieren. Hij liet haar los. Hij kon nog steeds de Tin Bridge niet zien, maar hij zag wel een vage gele streep die het lint moest voorstellen. ‘Hup!’ riep hij terwijl hij naar de finish wees. ‘Rennen!”

Leesvoorschrift

In bed, met het nachtlampje aan, knus onder de deken op een koude avond.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

115 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.