Recensie: Almudena Grandes – De moeder van Frankenstein

Recensie: Almudena Grandes – De moeder van Frankenstein


Psychiater Germán Velázquez Martín keert na vijftien jaar ballingschap in Zwitserland in 1954 terug naar het verscheurde Spanje om in de psychiatrische inrichting voor vrouwen in Ciempozuelos te werken. Daar ontmoet hij patiënte Aurora Rodríguez Carballeira, die haar eigen dochter vermoord heeft. Niemand in de instelling geeft om Aurora, behalve María Castejón, een jonge hulpverpleegkundige die haar elke dag voorleest.

De drie verhalen van de eigenzinnige Germán, de getroubleerde Aurora en de empathische María vormen samen een ijzingwekkend beeld van de jaren vijftig in Spanje. Germán en María dromen beide van een ander leven, maar worden geconfronteerd met de wrede dictatuur en het nationaal katholicisme van hun land, dat elke zonde als een misdaad beschouwt.

ISBN: 9789056726676 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 688 – Roman


*****

4 van de 5 sterren – Antoine


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Ontheemding, liefde, hechting én onthechting vervat in een wonderbaarlijke roman.’

Hoofdpersonages

*****

In het midden van de vorige eeuw heerste in Spanje een franquistisch regime (dictatoriaal regime) met sterke invloed vanuit het strenge katholicisme. Tegen deze achtergrond speelt het verhaal in De moeder van Frankenstein.

De vader van Germán Velázquez Martín stuurt zijn puberzoon naar een bevriende psychiater, Samuel Goldstein in Zwitserland, om in diens gezin op te groeien onder betere omstandigheden. Enkele jaren later besluit Germán, net zoals zijn vader en Samuel, medicijnen te gaan studeren aan de universiteit en zich te specialiseren in psychiatrie.

Begin jaren ’50 wordt Germán tijdens een congres benaderd voor een baan als psychiater in het Sagrado Corazón, een door nonnen gerund krankzinnigengesticht voor vrouwen in Ciempozuelos. Germán accepteert het aanbod en keert terug naar zijn moederland Spanje. In het Sagrado Corazón komt hij in aanraking met de paranoïde Aurora Rodríguez Carballeira, die vijftien jaar geleden haar dochter vermoordde. Welbewust en zonder spijt. Aurora accepteert Germán niet. Germán ziet dat de uiterst schuchtere hulpverpleegkundige María zich uitermate goed bekommert om Aurora en besluit om toenadering tot María te zoeken. Die toenadering slaat door van professioneel naar privé; Germán en María krijgen een korte en heftige relatie.

Niks lijkt het geluk van María en Germán in de weg te staan. De moeder-overste van het gesticht dwingt María echter met een zekere Juan te trouwen, zodat María’s geheim uit haar verleden niet openbaar wordt gemaakt. Germán bedenkt uit liefde en vriendschap voor María een escapeplan. Intussen twijfelt Germán over zijn toekomst en ook verandert de gezondheid van Aurora, waarmee Germán zo goed mogelijk wil dealen…
— Antoine

Sfeer

*****

De opening van de roman De moeder van Frankenstein is mysterieus. De lezer maakt vrij snel kennis met Aurora en de vraag dient zich aan om welke reden zij haar dochter heeft vermoord. Gaandeweg komt het antwoord. Grandes neemt je op voortreffelijke manier mee in de gedachten en de belevingswereld van de paranoïde moordenares, die overigens in het echt heeft bestaan.
Bijzonder hartverwarmend zijn de vele fragmenten die betrekking hebben op het ontstaan van innige relaties en vriendschappen. De toenadering van Germán tot María vind ik te uitvoerig beschreven en daarbij heeft deze beschrijving een mierzoet karakter. Als laatste vond ik het indrukwekkend te lezen dat Germán in zijn relatie tot Aurora zeer professioneel, maar tegelijkertijd ook empathisch en respectvol weet te handelen.
— Antoine

Schrijfstijl

*****

Kort gezegd wordt het verhaal in De moeder van Frankenstein geschreven vanuit het ik-perspectief, en dan niet uit het perspectief van één persoon, maar uit die van Germán, María en Aurora. Hierdoor worden de personages in de roman tevens round characters. Als je niet zou weten dat Grandes de auteur van het boek was, zou je haast denken dat drie mensen hun memoires hebben toevertrouwd aan het papier en dat deze memoires in een boek zijn samengebundeld. De roman is wat mij betreft een geslaagde mix van een biografie, memoires en een coming of age-roman. Grandes maakt rijkelijk gebruik van voortreffelijke beeldspraken en andere stijlfiguren. Er is ook kritiek. Het spelen met tijd in de roman werkt op veel plekken wat averechts, omdat het verhaal daardoor af en toe van de hak op de tak springt.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Dat was de grootste schuld die ik in de zomer van 1933 aanging bij de beroemdste moordenares van een naaste bloedverwant uit de geschiedenis van Spanje, maar niet de enige. Dankzij Aurora Rodríguez Carballeira ontdekte ik niet alleen mijn roeping, ze schonk me ook een bepaald vertrouwen in mijn capaciteiten om die te volgen. Ze toonde me hoezeer ik geboeid kon raken door de ondoorgrondelijke veerkracht van het menselijke gedrag en werd zo, los van mijn opleiding, een beslissende factor in mijn leven.’

Leesvoorschrift

Dit boek komt het beste tot zijn recht tijdens je reis van Zwitserland naar (je geliefde in) Spanje, op een frisse lenteochtend, waarop de eerste zonnestralen van het jaar hun intrede doen. Je laat tijdens je reis het landschap dromerig aan je voorbij gaan, terwijl je een klein slokje rozenthee neemt.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

83%

17%

Hoe dik is de pil?

688 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.