Recensie: Andrés Barba – Kleine handen

Recensie: Andrés Barba – Kleine handen


Haar vader stierf meteen, haar moeder pas in het ziekenhuis. Ze heeft geleerd om dit zonder emotie te zeggen, net zoals ze haar naam zegt (Marina), de naam van haar pop (ook Marina) en haar leeftijd (zeven). Haar ouders zijn omgekomen bij een auto-ongeluk en nu woont ze in een weeshuis met andere meisjes. Maar Marina is niet zoals de andere meisjes. Om van haar nieuwe omgeving een thuis te maken, introduceert ze een spel waarvan de gevolgen niet te overzien zijn.

ISBN: 9789403185408 – Uitgeverij De Bezige Bij – Aantal pagina’s: 144 – Roman


*****

5 van de 5 sterren – Antoine


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een gitzwart literair werk over de pijn, gevoelloosheid en wreedheden van een weesmeisje.’

Hoofdpersonages

*****

De zevenjarige Marina overleeft een auto-ongeluk, waarbij haar vader en moeder om het leven komen. Marina is als gevolg van het auto-ongeluk gevoelloos geworden. Tijdens haar ziekenhuisopname krijgt ze op een dag een pop van de psychologe die haar begeleidt. Na haar genezing wordt ze ondergebracht in een meisjesweeshuis. Hoezeer Marina het ook probeert, de andere meisjes accepteren Marina niet. Marina enerzijds en de andere meisjes anderzijds zijn wreed naar elkaar en zijn geboeid door dingen kapot maken en mishandeling. Marina bemerkt dat ze niet thuishoort in haar omgeving en besluit om macht over de andere meisjes te nemen.
— Antoine

Sfeer

*****

Het boek Kleine handen ademt een bijzondere sfeer uit. Het centrale thema is de mogelijkheid om al dan niet te (kunnen!) ontsnappen uit een situatie, waarvoor je niet gekozen hebt. De gedetailleerd weergegeven elementen van geweld onder kinderen wekken huivering en zorgen voor verbazing. Er worden wrede gedragingen beschreven, die lijden bij anderen teweeg brengt. Verder is er fascinatie voor dat lijden en voor de dood. De lezer wordt steeds verder meegenomen naar de donkerste gangen in de hoofden van Marina en de meisjes uit het weeshuis.
— Antoine

Schrijfstijl

*****

De novelle Kleine handen barst van de stijlfiguren en dat maakt dit werk van Barba erg interessant. De auteur werkt heel duidelijk naar een climax toe. Verder kan de lezer veel symboliek in het verhaal bespeuren. Erg toegankelijk voor een breed publiek is het boek niet, maar het is zeer zeker literair te noemen.
— Antoine

Passage uit het boek

‘We begonnen haar op te maken. We maakten haar mond groter en zetten haar ogen enorm aan. Omdat haar mond zo moest, heel rood, en haar ogen heel zwart, duwden we keihard, gebiologeerd door hoe het potlood zich in haar huid boorde en de lippenstift bijna haar wangen raakte. We snoven de geur van de lippenstift op, zoet en vettig, het was alsof de pop als een toffee was opengebarsten en dat het rode de vulling was die we konden opeten.’

Leesvoorschrift

Dit boek lees je ‘s avonds op je kamer van een hotel in Las Vegas, gelegen op een hogere verdieping, terwijl je voor het raam staat en uitkijkt op de verlichte stad. Je bent net terug van een bezoek aan een cocktailbar. Door het zien de vele flikkerende lichtjes van casino’s en harde geluiden van het verkeer zijn je zintuigen extra geprikkeld. Bij voorkeur heb je een bittere gin-tonic in de hand.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

144 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.