In Santa Rita, een onbeduidend stadje in het zuiden van Mexico, wordt een noodopvangcentrum voor migranten in brand gestoken. Talloze mannen, vrouwen en kinderen – Midden-Amerikaanse vluchtelingen onderweg naar de Verenigde Staten – komen om. Sociologe Irma wordt vanuit de hoofdstad naar Santa Rita gestuurd om onderzoek te doen naar de brand en de leefomstandigheden in het opvangcentrum. Ze belandt met haar dochtertje in een stad die beheerst wordt door angst. Slechts één overlevende van de brand wil met haar praten over de bewuste nacht. Zo wordt de twintigjarige Yein Irma’s enige getuige. Irma’s grondige onderzoek is echter niet zonder grote gevaren. Ze raakt steeds meer verstrikt in een ijzingwekkend web van corruptie, misdaad en geweld.

ISBN: 9789463811019 – Uitgeverij Podium – Aantal pagina’s: 232 – Roman

5 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Onthutsend beeld van wandaden tegen illegale immigranten in Mexico.’

Hoofdpersonages

Sociaal werkster Irma is werkzaam bij de Mexicaanse overheidsorganisatie COM, de Centrale Opvang Migranten. Ze heeft sociologie gestudeerd en is moeder van een dochter, die ook Irma heet. Ze wordt naar Santa Rita uitgezonden om de overlevenden en nabestaanden van de brand in het opvangcentrum op te vangen en begeleiden. Volgens een vastomlijnd script, welteverstaan, want een te verre betrokkenheid bij het lot van migranten past een Mexicaanse overheidsambtenaar immers niet. Maar Irma is echter niet in staat om haar empathie voor de jonge Yein, die is verkracht en wiens man is vermoord tijdens de reis, te onderdrukken. Ze besluit om Yein onder haar hoede te nemen, maar Yein kiest haar eigen manier om te dealen met haar situatie…
— Antoine

Sfeer

De verschroeiden bevat veel dramatiek en lichte horror. Tevens is spanning in het verhaal verweven, die zeer gedoseerd wordt opgebouwd. De roman bevat een aanklacht tegen de autoriteiten van Mexico, die hun aanzien bij de bevolking hebben verloren en zelfs een oogje toeknijpen bij het migrantenvraagstuk. Misstanden mogen vooral niet naar buiten komen; journalisten worden daarom als luizen in de pels beschouwd. Ook de Mexicaanse bevolking zelf gaat niet vrijuit. Dat kun je lezen in het relaas van Irma’s ex-echtgenoot, die een Midden-Amerikaanse jonge vrouw in zijn huis opneemt en als een beest behandelt.
— Antoine

Schrijfstijl

Ortuño start De verschroeiden met een schrijfstijl die lijkt op een verklarende schrijfstijl, waarbij hij op een bijna journalistieke en kille manier diverse afschuwelijkheden en misstanden registreert. Naarmate het verhaal vordert verandert de schrijfstijl van de auteur in een verhalende schrijfstijl.

De auteur formuleert zijn afkeur van corruptie en geweld voornamelijk impliciet.
— Antoine

Passage uit het boek

‘El Morro, die op het moment van de explosie zijn glas stond bij te vullen met een paar vingers whisky, is er het ergst aan toe. Drie lange metalen spijlen doorboren zijn rug en steken uit zijn borst. De cowboyhoed is van zijn hoofd gevlogen. Zijn kinderlijke gezicht is uitdrukkingsloos: zijn ogen halfopen, zijn mond slap. Later, in het mortuarium, zal iemand opmerken dat El Morro geen haar verloren heeft. Als het schroot eenmaal uit zijn torso is verwijderd, zal zijn lijk er nog behoorlijk presentabel uitzien. Zijn moeder in Chihuahua zal hem duizend keer op zijn voorhoofd kunnen kussen als hij arriveert. Hij zal tot het einde haar oude, vertrouwde jongen zijn.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Eva Björg Ægisdottír – Schaduw in de nacht

Recensie: Lena Johannson – Irma’s geheim (De vrouwen…