Tv-kok en kijkcijferkanon Wout Dumoulin wordt na een lange opnamedag plotseling ontvoerd. Wanneer kort nadien zijn lijk opduikt, wijzen alle signalen in de richting van een collega-kok.

Maar als ook hij even later vermoord wordt teruggevonden, beseffen de speurders dat er meer aan de hand is: een seriemoordenaar met een verdorven zin voor symboliek en ritueel blijkt het op bekende chefs gemunt te hebben.

ISBN: 9789401477789 – Uitgeverij Lannoo – Aantal pagina’s: 270 – Thriller

3 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Matig warm en tamelijk zoutloos, deze Belgische culi-thriller.’

Hoofdpersonages

De hoofdrol in Rauwkost is weggelegd voor John Leyssens, die als hoofdrechercheur bij de federale politie in Leuven werkt. Hij heeft een relatie met Mieke Van Cattendyck, die 22 jaar jonger is dan Leyssens en die eveneens bij de politie werkt in de functie als rechercheur. Leyssens is een nogal arrogante, botte man. Een regelrechte bullebak bij wie je op je tenen zou lopen. Wanneer het gaat om het overlijden en de herinneringen aan zijn voormalige liefde Veerle, die gestorven is aan kanker, kan Leyssens zijn gevoelige kant laten zien. Leyssens is een typisch ruwe bolster met een blanke pit. Hij piekert vaak ’s nachts over een moordzaak.

Leyssens en zijn team zien zich ditmaal geconfronteerd met een seriemoordenaar met een verwrongen geest, zo blijkt uit het begin van het verhaal. Iemand die zinspeelt op wraak. Twee bekende televisiekoks worden door deze figuur om het leven gebracht. En wel nadat de slachtoffers een bepaald culinair ritueel moeten ondergaan en de moordenaar na de daad ook nog eens zijn signatuur nalaat op het lichaam van de slachtoffers. In welke richting moet Leyssens het zoeken?!
— Antoine

Sfeer

De thriller Rauwkost is matig tot nauwelijks spannend, maar het verhaal is origineel en tamelijk geloofwaardig. Ik bemerkte veel irritatie bij mezelf tijdens het lezen, voornamelijk door het noemen van een tiental merknamen in het verhaal, de overdreven arrogantie bij de personages en een overdaad aan vrouwonvriendelijke (‘platte’) humor. Leyssens en zijn collega’s veranderen daardoor bijna in antihelden.
— Antoine

Schrijfstijl

Rauwkost is prima leesbaar, zonder al te moeilijke woorden en te lange zinnen. Hier en daar zijn enkele Vlaamse woorden en begrippen opgenomen, maar dat hindert niet om het verhaal goed te kunnen volgen. Het hoofdstuk waarin Debbaut – bijna in geuren en kleuren – beschrijft hoe Leyssens zijn vriendin Mieke ‘klaarvingert’ en haar vervolgens in de keuken nogmaals penetreert, komt uit de lucht vallen en mist elk doel. Bijzonder smaakloos, om in culinaire termen te spreken. De dialogen zijn goed van lengte en prima uitgewerkt. Als laatste nog een korte opmerking over de titel van het boek; die heeft geen enkel raakvlak met het verhaal.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Hij hapte even naar adem. Hij las en herlas het bericht minstens tien keer en stormde dan de combi weer binnen. Daar was de sfeer geanimeerd. Creten had net een mop getapt die duidelijk in de smaak was gevallen van de DSU-commissaris.
‘Ik heb nieuws’, hijgde Leyssens. Hij las het bericht voor, waarna hij het scherm van zijn gsm aan VanIerbergen liet zien.
‘Ken je het nummer?’
‘Nee. Het staat niet in mijn contactenlijst.’ Hij richtte zich tot Reynders. ‘Fred, kun jij het nummer onmiddellijk laten traceren?’ Hij draaide het scherm van zijn gsm naar zijn collega, die het nummer noteerde en meteen de combi uit stapte.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Bart Debbaut – Tralies

Recensie: Bart Debbaut – Scherven