Het is herfst 1945. De oorlog is net voorbij en de elfjarige Wim mag na de vreselijke Hongerwinter naar Zweden om daar aan te sterken. Hij gaat een jaar bij een gezin wonen met vijf kinderen. Onderweg ziet hij de verwoestingen van de oorlog. Dat is bij zijn aankomst in Zweden wel anders. Alles is nog heel en netjes en er is eten in overvloed. Toch heeft Wim moeite om te wennen. Hij spreekt geen Zweeds en in zijn nare dromen is de oorlog nog niet voorbij. Zal het hem lukken om zich er thuis te voelen?

ISBN: 9789020654738 – Uitgeverij Kluitman – Aantal pagina’s: 174 – Jeugdboek

5 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een mooi en ontroerend verhaal over een tienjarige jongen die in zijn eentje na de Tweede Wereldoorlog een jaar doorbrengt bij een Zweeds gezin.’

Verhaal

Na de Tweede Wereldoorlog hebben meer dan tienduizend kinderen uit verschillende landen een jaar lang bij gezinnen in Zweden gewoond. Hier was voldoende te eten en het gaf de kinderen de mogelijkheid om in een veilige en rustige omgeving op krachten te komen. Het moet ontzettend moeilijk voor deze kinderen zijn geweest om dit te doen. Ze hadden een verschrikkelijke periode achter de rug, maar wisten ook niet waar ze terecht zouden komen. Nog los van het feit dat ze geen Zweeds spreken.
De tulpenjongen gaat over de Nederlandse Wim uit Tiel. Samen met zijn vriendje maakt hij de lange reis naar Zweden. Ze komen echter niet bij hetzelfde gezin en ook niet in dezelfde plaats terecht. Ze zien elkaar pas een jaar later weer, als ze teruggaan naar Nederland.
In het boek lees je afwisselend de ervaringen van Britta, de oudste dochter van het Zweedse gezin, en Wim gedurende dat jaar. Opvallend is hoe welkom Wim is in het gezin en hoe open en behulpzaam iedereen naar hem is, tot en met de hond aan toe. Maar ook is opvallend hoe Wim zich aanvankelijk heel onwennig voelt, maar dankzij de liefdevolle opvang snel een plekje in het gezin heeft en zich hier gelukkig gaat voelen.
— Isolde

Het boek

De tulpenjongen is verschenen in een mooie hardcoveruitgave met een ontroerende cover. De inhoud van het boek is echter een stuk optimistischer dan de cover, die toch wel heel passend is.
Aan de binnenkant is aan zowel de voor- als de achterzijde van het boek een kaart van Europa weergegeven. Op de kaart is de reis van Wim weergegeven, van Tiel in Nederland naar Tystberga in Zweden.

Het boek is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de Nederlandse Willem. De kleindochter van Britta heeft het boek geschreven, ze kreeg het idee terwijl Wim en Britta in 2015 (toen al in de tachtig) aan het skypen waren.

Aan het einde van het boek staan onder andere nog wat feiten over de oorlog.
— Isolde

Schrijfstijl

De tulpenjongen leest prettig. De hoofdstukken zijn afwisselend geschreven vanuit het perspectief van Wim en Britta. Ze hebben allebei duidelijk een eigen stem en hun eigen dingen die ze belangrijk vinden en die ze met ons willen delen. Ze vullen elkaar ook goed aan, want ze lichten soms een tipje van de sluier over de ander op.
De hoofdstukken zijn maar een paar bladzijden lang en er worden geen moeilijke woorden gebruikt. Nou ja, de Zweedse plaatsnamen zijn voor ons misschien een beetje lastig.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Deze nachten zijn als een geheimpje van mama Margareta en mij. We praten er daarna niet over. Het gebeurt niet meer zo vaak, maar als het gebeurt, steken we een lamp aan en drinken we warme chocolademelk. Na een tijdje kan ik dan weer slapen. Ze laat dan altijd een lampje branden op de gang. Warmte en licht jagen mijn nachtmerries weg.
Opeens begin ik toch te praten. Dat had ik nooit verwacht.
‘We aten alles wat we konden vinden. Toch hadden we steeds honger,’ hoor ik mezelf zeggen.
Het hout in de open haard knapt. Ik aai Jeppe. Mama Margareta aait mij over mijn hoofd. Ze zegt niets.
‘Toen we echt hele erge honger hadden, aten we zelfs tulpenbollen.’
Dat laatst fluister ik in het donker.
Mama Margareta buigt naar me doe en drukt een zoen op mijn hoofd.
Het voelt zo fijn dat ik iemand kan vertellen hoe het was.’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Joyce Pool – Stamppot met kogels

Recensie: Ingrid Hofstra – Het lekkerste uit Zweden