In het idyllische dorpje Vorden in de Achterhoek woont kunstschilder Eva Romeijn, zij is hier geboren en getogen. Eva woont naast baron Frederick van Zonnewoud, eigenaar van landgoed Lyndenburg.
Tijdens de expositie van haar werken krijgt zij van hem een mooie opdracht, het schilderen van een portret van zijn overleden moeder. Als hij vervolgens van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen, raakt ze ervan overtuigd dat er iets gruwelijks is gebeurd, al deelt geen van haar vrienden die angst.
De roddels in het dorp over de rijke baron tonen minder fraaie kanten van zijn karakter, maar bij wie is de haat groot genoeg om hem dood te wensen? Eva gaat dapper en vastbesloten op zoek naar de waarheid, maar of dat wel zo verstandig is?

ISBN: 9789403156514 – Uitgeverij Cargo – Aantal pagina’s: 300 – Thriller

4 van de 5 sterren – Joke

Recensie in één zin

‘Een meeslepend moordmysterie in de Achterhoek.’

Hoofdpersonages

Eva Romeijn woont alleen in haar ouderlijk huis en voelt zich het meeste thuis in het tuinhuis, dat is verbouwd tot atelier. Zij schildert voornamelijk landschappen, geïnspireerd door de liefde voor de natuur van haar moeder. Daarnaast schildert zij portretten en ze geeft schilderles aan de bewoners van Zorgcentrum Avondrood. Eva is slim, nieuwsgierig en ze gaat fijn haar eigen gang.

Dorien Vogelaer, beeldend kunstenaar van figuren in brons, woont op een steenworp afstand van Eva. Dorien en haar dochter Marloes zijn onder de indruk van Eva’s werk en zij kopen een schilderij van haar. Dorien maakt zich zorgen om haar dochter Marloes die een burn-out heeft en ze probeert een uitweg te vinden voor haar.
— Joke

Sfeer

De sfeer in het boek heeft de gemoedelijkheid van de Achterhoek, maar tegelijkertijd houdt de spanning van de verdwijning van de baron je tot de laatste bladzijde in de greep.
— Joke

Schrijfstijl

De dode die niet werd gemist is heerlijk meeslepend geschreven. Je rolt van de ene naar de andere persoon en allemaal hebben ze een verhaal. Steeds komt er weer iets nieuws aan het licht en dit maakt het mysterie alleen maar groter tijdens het lezen.
— Joke

Passage uit het boek

‘Dit is heel indrukwekkend,’ zegt ze dan. Er valt een diffuus licht door de hoge glas-in-loodramen, wat de hele ruimte en vooral de statige portretten met starende blikken een mysterieuze, sinistere sfeer geeft. Maar dat hoort ook zo, natuurlijk, dit is hoe een eeuwenoud kasteel er vanbinnen uit moet zien. Zelfs de geur klopt en doet Eva denken aan vroeger, als haar moeder de eiken meubels had geboend met bijenwas.
‘Ik gebruik de voordeur vrijwel nooit,’ bekent Frederick. ‘De duistere blikken bezorgen me kippenvel.’ Hij wijst naar het meest linkse schilderij. ‘Dat is mijn vader. Richard Frederick baron van Zonnewoud van Lyndenburg. Overleden op 12 oktober 2002, een stralende mooie herfstdag.’
Eva neemt het beeld in zich op van een oude man die wilskracht uitstraalt.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Corine Hartman – De vrouw die vergat te leven

Recensie: David Safier – Miss Merkel… en een…