De hoofdpersonen van de drie verhalen voelen zich niet gewaardeerd. Ze zoeken naar gerechtigheid, een zoektocht waarin hun naasten het telkens moeten ontgelden. De mannen in de verhalen worden gevierd, groeien steeds meer en leven hun droom, terwijl de vrouwen daar nooit de kans toe hebben gekregen. Als de vrouwen die kans eenmaal grijpen gaat het beste voor hen soms ten koste van het beste voor de mensen die het dichtst bij ze staan.

ISBN: 9789 046 806 807 – Nieuw Amsterdam Uitgevers – Aantal pagina’s: 189 – Literatuur

4 van de 5 sterren — Jacky

Recensie in één zin

‘Drie verhalen over mensen die stil staan in hun ontwikkeling, maar het heft dusdanig in handen nemen dat ze alle schepen achter zich verbranden.‘

Hoofdpersonages

De bundel kent drie novellen met drie hoofdpersonen. In het titelverhaal ‘Lastmens’ is de drieënveertigjarige Wieke moeder van een dochter van drie, Freya. Ze was altijd een losbol, maar na verloop van tijd, toen ze zag hoe haar vrienden zich settelden en zij dreigde te mislukken, trouwde ze met een succesvol ondernemer, ging in Oud-Zuid wonen en krijgt een kindje. In het verhaal is Wieke haar leven zat en besluit afstand te nemen van haar kind, door te doen of ze de au-pair is. Ze ontmoet andere au-pairs in het park en raakt bevriend met een van hen, Dikeledi, die zorgt voor veel opschudding in Wieke’s leven. In ‘Grote voorspoed’ is de verteller de man van Peggy. Hij is een brave politieman en belet zijn vrouw Peggy uiteindelijk om te gaan voor haar nieuwe droom: wegredacteur worden op een vrachtschip. Volgens hem is zij in de war van alle “chemische stofjes in haar hoofd”. En in ‘Retour Carboon’ reist Angelique vanuit Amsterdam terug naar haar geboortedorpje Carboon, om wraak te nemen op haar stervende oom. Ze heeft zo haar best gedaan om iemand anders te worden, maar twijfelt meer en meer of ze hierin is geslaagd.
— Jacky

Sfeer

In alle verhalen voel je het ongemak van het absurdistische, hetgeen Elke Geurts altijd briljant over weet te brengen. Je leest het met een niet te plaatsen kramp in je onderbuik, omdat het de situaties zijn die in het ware leven niet uit de hand lopen, maar in de scenario’s in je gedachten wel.
— Jacky

Schrijfstijl

De rauwe directheid waarmee Geurts soms situaties beschrijft zijn even wennen, maar je wordt gelijk het eerste verhaal ingetrokken door de humoristische toon, altijd met een scherp, cynisch randje. Ook heeft ze weinig woorden nodig om situaties te beschrijven.
— Jacky

Passage uit het boek

“Ze had niets met kinderen, maar bracht op de valreep, anderhalf jaar na hun huwelijksdag, toch keurig netjes een meisje ter wereld. Het was niet helemaal ‘per ongeluk’ gebeurd, zoals ze iedereen wel liet geloven; Freya Toron was geen meisje dat door alle barrières heen brak omdat ze moest en zou bestaan. Omdat ze iets heel belangrijks in deze wereld te doen had. Ze deden het gewoon drie maanden om de dag, rechttoe rechtaan en zonder voorbehoedsmiddel. Wieke was hiertoe overgegaan omdat ze op maatschappelijk vlak dreigde te mislukken en dan maar beter een kind kon krijgen voor het straks overal te laat voor was, en ze buiten elke boot viel. Met Edmund sprak ze er niet over, maar hij protesteerde niet. Ze meende dat het een goed teken was: Edmund was aan het veranderen.”

Leesvoorschrift

Wil je nog niet aan een nieuw boek beginnen? Dan is dit een fijne tussenoplossing. Elke dag een van de verhalen en je bent hierna weer klaar voor een nieuwe, dikke pil. Lees het tijdens een zomerbui met een cocktailtje en een dekentje op je overdekte balkon.

Huh? Leesvoorschrift? »

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sara Lundberg – De kattenwandeling

Blog: Helden in games en in een magische bibliotheek