Wanneer Amar, de jongste zoon, na drie jaar stilte terugkeert om bij het huwelijk van zijn oudere zus Hadia te zijn, wordt zijn Indiaas-Amerikaanse familie geconfronteerd met het verleden.
Tariq en Layla, de ouders, zoeken naar de juiste balans tussen discipline en geduld bij het
overbrengen van hun tradities en geloof aan de kinderen. Hadia, Huda en Amar proberen juist hun eigen pad te bewandelen, waarbij ze moeten manoeuvreren tussen hun eigen dromen en de verlangens van hun ouders.
Waarom liep Amar van huis weg? En wat betekent het dat hij nu terug is?

ISBN: 9789056726256 – Uitgeverij Signatuur – Aantal pagina’s: 474 – Roman

5 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een bijzonder mooi geschreven verhaal, waarvan de fragmentarische opbouw je steeds nieuwsgieriger maakt naar het vervolg.’

Hoofdpersonages

De grote vraag in Een plek voor ons is waarom Amar een paar jaar geleden is vertrokken. Hij is daarmee ook de belangrijke hoofdpersoon van het boek. Maar ook zijn moeder Layla en zijn zus Hadia drukken een groot stempel op het boek als zijn hun kant van het verhaal vertellen. Zus Huda is minder aanwezig en vader Tariq vertelt pas op het eind hoe hij de jeugd en het vertrek van Amar heeft ervaren. Uiteindelijk geeft het boek een prachtige beschrijving van een Indiaas-Amerikaans gezin, dat onverwacht uit elkaar is gevallen.
— Isolde

Sfeer

Je voelt voortdurend de kloof tussen generaties en tussen culturen. Layla en Tariq proberen hun kinderen volgens de traditionele Indiase normen en waarden op te voeden. Hun kinderen, Hadia, Huda en Amar, groeien op in het moderne westen, in de Verenigde Staten, en willen niets liever dan integreren. De contrasten binnen het gezin kunnen je een beklemmend gevoel geven, je probeert met beide kanten mee te voelen. Met name na 9/11 wordt de sfeer in de VS grimmiger, wat zijn weerslag heeft op het gezin.
— Isolde

Schrijfstijl

Een plek voor ons is bijzonder mooi geschreven. Fatima Farheen Mirza is een verhalenverteller pur sang. Het begin van het boek, de bruiloft van Hadia waar Amar naar toe is gekomen, trekt je direct
het boek in. Mirza heeft gekozen voor een fragmentarische opbouw, waarbij je voortdurend kleine puzzelstukjes krijgt die je aan elkaar kunt leggen tot een compleet verhaal. Dezelfde gebeurtenis wordt soms vanuit vier perspectieven beschreven, dat lijkt misschien saai, maar maakt het juist des te interessanter.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Ze weet wat hij van haar vraagt: dat zij er zal zijn voor haar ouders, niet alleen in de nasleep van zijn vertrek, maar ook in de verre toekomst. En is dat niet precies wat zij als meisje altijd had gewild? Dat zij degene was op wie hun ouders steunden, dat er geen verschil zou zijn tussen dochters en zonen? Nu kan ze hem niet eens aankijken als ze knikt. Ze slikt haar tranen driftig in, want ze wil niet huilen. Ze zegt bij zichzelf dat ze deze keer niet bij het raam gaat staan als hij weggaat. Ze wil hem niet zien instappen in wat voor auto hem ook maar komt halen nu hij haar niet heeft gevraagd zijn raam open te laten staan. Ze zal in slaap vallen op zijn bed, en Amar zal bij de vriend blijven die ze niet kent, op weg naar de stad waar hij de naam niet van heeft genoemd.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Nguyen Phan Que Mai – De geheimen van de bodhiboom

Recensie: Olivia Hill – Moord onder de magnolia’s