”Je hebt mijn hele leven verpest” zijn de onbegrijpelijke laatste woorden die de stervende vader van Axel Esser zijn zoon toebijt. Als Axel die avond met zijn vrouw Eveline wegrijdt bij zijn ouderlijk huis, raken ze betrokken bij een gruwelijk ongeluk waarbij Eveline omkomt en Axel zwaargewond raakt. Axel herinnert zich vaag dat Eveline hem vlak voor het ongeluk nog iets belangrijks had verteld, maar wát…? Het mysterie zet Axel op een zoektocht naar zichzelf en het duistere verleden van zijn vader, doorsneden met verontrustende flarden van het laatste gesprek met zijn vrouw.

ISBN: 9789090347028 – Uitgeverij Keff & Dessing Publishing – Aantal pagina’s: 264 – Thriller

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een intrigerend verhaal dat onder je huid gaat zitten.’

Hoofdpersonages

De hoofdrol in Zwart kwartier is weggelegd voor Axel. Hij werkt bij cold cases, omdat hij zo’n bijzonder fotografisch geheugen heeft en daardoor verbindingen kan leggen die een ander niet zou zien.
Axel heeft een heftige tijd in zijn privéleven. Zijn vader komt te overlijden en heeft Axel als laatste woorden toegesnauwd dat hij diens hele leven heeft verpest.
Alsof dit nog niet genoeg is, krijgt Axel een auto-ongeluk terwijl zijn vriendin Eveline naast hem in de auto zit. De laatste herinnering die Axel heeft is dat Eveline zei: ‘Schat, ik moet je iets vertellen.’ Axel zet alles op alles om zich te herinneren wat het is dat Eveline heeft gezegd en waarom hij het leven van zijn vader zou hebben verpest. Maar hoe meer Axel te weten komt, hoe meer je je als lezer afvraagt of het wel goed is dat hij zich dit weer kan herinneren.
— Eline

Sfeer

Ik vind de sfeer van Zwart kwartier erg mooi neergezet. Het is afwisselend spannend en ontroerend. Vaak eindigen de hoofdstukken met een cliffhanger, waardoor je automatisch door gaat lezen om zo snel mogelijk te weten te komen wat er gaat gebeuren.
— Eline

Schrijfstijl

De eerste hoofdstukken van Zwart kwartier vond ik wat langdradig en nietszeggend. Dit kwam doordat ik wat informatie over Axel miste. Het voelde alsof ik midden in een verhaal begonnen was. Maar toen ik eenmaal in het verhaal zat, had ik het in één ruk uit en is het een echt pageturner.
— Eline

Passage uit het boek

‘Het leek minuten geleden dat hij Eveline voor het laatst had gezien. Wat deed hij hier? Axel probeerde te bewegen, maar het voelde alsof hij in beton was gegoten. Claustrofobie. Paniek. Geen enkel deel van zijn lichaam reageerde op de noodsignalen die zijn hersenen uitzonden. In dit harnas van onmacht kon hij niets anders doen dan wachten.
Om hem heen liepen menselijke gestalten. Af en toe raakte iemand hem aan. Hij hoorde praten, zachte stemmen, maar kon niet goed verstaan wat er werd gezegd. Woorden, veel woorden, tot hij weer weggleed in een diep, warm bad.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Marion Bruinenberg – Nieuweling

Recensie: Philip Ardagh & Axel Scheffler – De…