Na eeuwenlange verdeeldheid sloegen zes landen in Europa de handen in elkaar. Grenzen vervaagden en slagbomen verdwenen. Het continent werd verenigd door instellingen op te richten en verdragen te sluiten. Premiers, presidenten, kanseliers en commissarissen bepaalden de richting en de snelheid van de eenmaking. Ze werden bondgenoten of rivalen. Soms konden ze elkaar niet luchten, af en toe werden ze zielsverwanten. Ze schreven geschiedenis in duffe vergaderzalen, maar net zo goed in prachtige paleizen of in kelders en krochten van kloosters en kastelen. Ze ontmoetten elkaar in achterafhotelletjes, in de bergen of op een boot.

Dit boek is een reis over het continent in het spoor van de hoofdrolspelers en de toevallige passanten die al dan niet gepland mee op het toneel belandden. Het vertelt hoe de Europese grondwet in een braadkip belandde, wat een opblaaspop met de vrije markt te maken heeft en hoe koeien in een vergaderzaal op de vierde verdieping verzeilden. Het is het verhaal van ministers die cello speelden, porto met cola dronken of op gebreide pantoffels door de gangen rondslopen.

ISBN: 9789463936866 – Borgerhoff & Lamberigts – Aantal pagina’s: 630 – Non-fictie

4 van de 5 sterren — Frederique

Recensie in één zin

‘Heerlijk luchtig geschreven geschiedenis over het ontstaan van de Europese Unie die blijft fascineren.’

Wat heb ik aan dit boek?

Dit is Europa vertelt het verhaal van het ontstaan van de Europese Unie vanaf de Tweede Wereldoorlog tot aan net voor de coronacrisis. Het begin is een tikkeltje overweldigend met alle verschillende namen en daardoor misschien ietwat moeilijk in te komen. Echter blijft het verhaal fascineren waardoor je toch elke keer het boek weer oppakt om verder te lezen.
— Frederique

Schrijfstijl

Hendrik Vos weet in Dit is Europa de ingewikkelde geschiedenis van Europa op een makkelijk leesbare manier neer te zetten. Het is geen boek dat je ‘eventjes’ tussendoor leest, maar eentje waar je toch wel voor moet gaan zitten. De hoofdstukken zitten vol anekdotes van belangrijke figuren voor de Europese Unie waardoor het toch wel redelijk ingewikkelde onderwerp luchtig blijft.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Een naam voor de ene munt was er in die periode nog niet. Die zou er pas jaren later komen, op 15 december 1995, tijdens een top in Madrid. Het was makkelijk geweest om gewoon de ECU te kiezen, want dat woord was al even ingeburgerd. Maar de Duitsers opperden bezwaren, niet alleen omdat ECU in het Duits klinkt als ’koe’, maar ook omdat het een oude Franse munt was. Bovendien zat achter de ECU ook een Engelse afkorting, European Currency Unit, terwijl de Britten niet eens meededen. Er moest een nieuwe naam komen die neutraler klonk. Allerlei voorstellen deden de ronde, zoals de florijn, de kroon, de dukaat of de schilling. Altijd waren het namen van oude nationale munten en dat leidde tot verzet van de andere landen.
Germain Pirlot was een Belgische geschiedenisleraar. Hij volgde de Europese politiek niet van nabij, maar was wel een groot liefhebber van Esperanto, de neutrale, kunstmatige taal die op het einde van de negentiende eeuw was uitgevonden. Hij was geboren in Gedinne, in de Belgische Ardennen, maar woonde intussen in de Steenbakkersstraat in Oostende, vlak bij de paardenrenbaan. Hij had er een tuin en plantte veel bloemen. In de zomer van 1995 stuurde hij een brief naar Jacques Santer, die toen Commissievoorzitter was. ‘Laten we het eenvoudig houden,’ schreef hij, ‘en de nieuwe munt gewoon “euro” noemen, waarbij één euro kan worden onderverdeeld in honderd “ropas”.’

Voor wie is dit boek?

Dit is Europa is hét boek voor iedereen die graag meer wil weten over het ontstaan van de Europese Unie zoals ze nu is, maar geen zin heeft om daarvoor zware onverteerbare boeken te moeten lezen.
— Frederique

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lannoo’s Reisboek - Pelgrimstochten

Recensie: Lonely Planet – Mythische autotochten in Europa