1942, Berlijn. De nazi’s maken de stad onveilig voor Joden. Om zoveel mogelijk kinderen te redden wordt er een vluchtroute uitgezet voor de grotere kinderen. Na een lange en vermoeiende reis stappen de kinderen van de trein in Italië, in het dorp Nonantola. Daar kunnen ze terecht in een oude, verlaten villa, Villa Emma. De bewoners van het dorp bekijken de kinderen aanvankelijk achterdochtig, maar stilaan groeit er een band.
De kinderen missen hun naasten, maar voelen zich relatief veilig in de villa en trachten er een nieuw leven op te bouwen. Tot de nazitroepen ook in dit dorp een bedreiging vormen voor hen. Ze moeten halsoverkop op de vlucht slaan. Hierbij krijgen ze alle mogelijke hulp van de mensen van het dorp.

ISBN: 9789401617741 – Uitgeverij Xander – Aantal pagina’s: 231 – Roman

4 van de 5 sterren – Marita

Recensie in één zin

‘De kinderen van Villa Emma is een mooie roman over hoop en menselijkheid.’

Hoofdpersonages

Natan is een Joodse tiener die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Berlijn woont met zijn ouders en kleine broertje Sami. Zijn vader wordt voor zijn ogen opgepakt door de nazi’s. Er wordt een vlucht georganiseerd voor de grotere kinderen. Natan is één van de veertig jongeren die het geluk heeft de stad op deze manier te kunnen verlaten. Natan probeert sterk te zijn en er ondanks alles het beste van te maken.

De andere hoofdpersonages zijn de diverse kinderen die mee op de vlucht zijn en hetzelfde moeten doormaken als Natan.
— Marita

Sfeer

De kinderen van Villa Emma is een triest verhaal doordat de verschrikkelijke feiten waarover het gaat gebaseerd zijn op de realiteit. Ondanks dat is het geen verhaal dat op het gemoed werkt.
Het boek is wel een oogopener en een herinnering aan de gruwelijkheden waar rassenhaat kan toe leiden.
— Marita

Schrijfstijl

Het verhaal in De kinderen van Villa Emma wordt verteld in de ‘ik’-vorm. De manier van schrijven van Ivan Sciapeconi is zeer afstandelijk. Ondanks de vreselijke feiten waarover het verhaal gaat is het niet emotioneel geschreven.
De schrijver zegt in het nawoord dat het verhaal over Villa Emma moet verteld worden. En daar sta ik helemaal achter.

De gebeurtenissen in en rond Villa Emma spelen ook een rol in De kleuren van de liefde van Cristina Caboni.
— Marita

Passage uit het boek

‘Overal om me heen is er stilte, maar het is niet de stilte van de muziek. Boris en de opera zijn ver weg. Deze keer is er geen verwachting, alleen leegte. Om mij heen is er niets meer, niemand.
Mijn kussen is nu niet nat meer. Het is droog, en mijn ogen zijn droog en mijn lippen ook. Mijn lippen zijn schraal en mijn ogen branden.
‘Wat is er met hem?’ hoor ik zeggen. De stem klinkt naast mij, niet boven. En het is de stem van een man, niet die van mijn moeder.
‘Ga de dokter roepen.’
Het is niets, ik ben gewoon moe. Ik blijf hier, stilliggen, en de tijd verstrijkt. Het gaat zo over. Maar dat zeg ik niet. Ik hou het binnen en niemand kan mijn gedachten lezen. Mijn moeder en Sami zijn weg. Ze zijn ver weg. Als ze al praten, kan ik ze niet meer horen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Cristina Caboni – De kleuren van de liefde

Recensie: Michael Reefs - Marie Boe: Het spook van…