De vader van Lara en Joeri roept onverwacht tijdens het zondagse toetje: ‘We gaan scheiden.’ De tweeling reageert heel verschillend. Lara probeert het te begrijpen, maar Joeri is woedend. Om de beurt vertellen ze over hun onzekerheid, verdriet, boosheid en angst. Ze willen niet kiezen, maar waar gaan ze straks wonen? Hoe moet het dan met hun verjaardag? En wie krijgt de poes? De scheiding lijkt steeds meer een vechtscheiding te worden, al doet iedereen zijn best dat te voorkomen. De emoties lopen hoog op, ook tussen Joeri en Lara. Hun thuis is hun thuis niet meer. Gelukkig hebben ze allebei veel gevoel voor humor en als het erop aankomt, helpen tweelingen elkaar altijd. Op school mogen ze alles even vergeten. Ze zitten in groep acht en dat is een bijzonder jaar. Maar als het echt helemaal uit de hand loopt, nemen Joeri en Lara het heft in eigen handen – en hoe!

ISBN: 9789000373468 – Uitgeverij Van Holkema & Warendorf – Aantal pagina’s: 144 – Jeugdboek

5 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Jacques Vriens weet opnieuw te imponeren.’

Verhaal

De twaalfjarige tweeling, Joeri en Lara, is totaal verschillend. Waar Lara altijd probeert om iedereen tevreden te houden en te sussen, ontploft Joeri bij tegenslagen als een soort vulkaan. Wanneer hun ouders aankondigen te gaan scheiden, gaan de twee kinderen hier dan ook op verschillende manieren mee om. Maar als hun ouders zich steeds meer als kleuters beginnen te gedragen, stellen Joeri en Lara zich als één team op tegen hun ouders en nemen het heft in eigen handen.
Ondanks de zwaarte van het onderwerp, weet Jacques Vriens het boek luchtig te houden. Natuurlijk wordt er gehuild en geruzied, maar de humor overheerst.
— Ies

Het boek

Mijn vader woont in het tuinhuis is, net als de meeste andere boeken van Jacques Vriens, een op zichzelf staand verhaal. De afbeelding op de cover schept duidelijkheid, als je aan de titel nog niet kon afleiden waar het boek over gaat. Papa staat, letterlijk, met zijn spullen op straat. Persoonlijk hou ik meer van getekende covers, maar deze cover misstaat niet. Verder bevat het boek geen illustraties. Wel staan er, zoals het een boek van deze tijd betaamd, Whatsapp-gesprekken in het boek, in de typische berichtenwolkjes. Dit zorgt voor een leuke afwisseling binnen het verhaal.
— Ies

Schrijfstijl

Wie vaak boeken van Jacques Vriens leest, weet dat hij een meesterverteller is (waarschijnlijk ben ik daarom ook zo’n fan van zijn boeken). Als kind herken je jezelf in de personages die Vriens creëert en ook als volwassene kun je je, dankzij de levendige beschrijvingen, goed inleven. Het verhaal wordt afwisselend vanuit het oogpunt van Lara en Joeri verteld en af en toe moet je jezelf als lezer eraan herinneren dat je net van personage gewisseld bent. Toch is de wisseling van perspectief geen moment vervelend en geeft het dynamiek aan het verhaal.
— Ies

Passage uit het boek

‘Pap verdween vloekend naar buiten en trok de voordeur met een klap achter zich dicht. Mam liep de kamer in en gaf de deur een zwiep. Die knalde zo hard dicht dat we bang waren dat die eruit zou vliegen. Was dit echt? Of waren we in een hele domme achterlijke film beland? Pas na een paar minuten zei Lara heel kalm: ‘Nu zitten wij ook in een vechtscheiding, net als bij Sander.’ ‘Shit,’ zei ik. Ineens begon mam keihard te huilen.’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lucy Diamond – De weg naar elkaar

Recensie: Jenny Han – Aan alle jongens van wie ik hield