Tijdens een zeiltocht in Friesland verdrinkt de levenslustige zeventienjarige Femke voor de ogen van haar zusje Judy, die zelf net op tijd kan worden gered. Het drama ontwricht Judy’s leven ernstig en ze houdt er een groot trauma aan over.

Twintig jaar later, wanneer Judy denkt haar trauma te hebben verwerkt, is ze terug in Friesland. Tijdens haar verblijf dringen zich steeds meer onverwerkte beelden van de fatale zeiltocht aan haar op. Is het waar wat ze ziet, en is Femke niet door een noodlottig ongeluk omgekomen, maar door moord? Wie heeft Judy indertijd dan doen geloven dat het een zeilongeluk was? En waarom?

In haar verwarring gaat Judy op zoek naar de waarheid. Al snel stuit ze op duistere zaken en personen uit hun Friese verleden die onlosmakelijk zijn verbonden met hun zeilongeluk. Naarmate de waarheid zich ontvouwt, begint Judy te vrezen dat zij haar zus zelf heeft omgebracht. Is dat zo? En als het niet zo is, wie helpt haar dan om dat idee te weerleggen? De echte moordenaar…?

ISBN: 978926352355 –Uitgeverij Ambo|Anthos – Aantal pagina’s: 339 – Thriller

3 van de 5 sterren – Kaylee

Recensie in één zin

‘Thriller die goed wegleest met tal van onverwachte wendingen, maar wel met een voorspelbare dader.’

Hoofdpersonages

Judy van Wateren woont in Amsterdam, is mondhygiëniste en heeft een affaire met haar baas. Wanneer ze door corona genoodzaakt wordt om te stoppen met werken, haar baas een einde maakt aan hun intieme avonturen en haar verleden haar achtervolgt, besluit Judy haar baan op te zeggen en te vertrekken naar het vakantiehuis van haar vader in Friesland Vroeger kwam ze hier iedere zomer samen met haar ouders en zus. Haar moeder is inmiddels overleden en door een ongeval is haar zus Femke om het leven gekomen. Deze laatste gebeurtenis spookt nog iedere dag door Judy’s hoofd. Ze twijfelt of de geconstateerde doodsoorzaak wel de juiste is. Wanneer haar vader onverwachts overlijdt, besluit ze terug te gaan naar haar verleden en probeert ze erachter te komen wie de werkelijke moordenaar van haar zus is.
— Kaylee

Sfeer

Vanaf het eerste moment is het duidelijk dat Judy in een situatie terecht is gekomen waarin ze beter niet had kunnen belanden. Ik kreeg al snel een beetje het vermoeden wie de slechterik in dit verhaal was. In de loop van het verhaal wordt dit vermoeden wel eens aan het wankelen gebracht door allerlei onverwachte gebeurtenissen, maar uiteindelijk weet je als lezer vrijwel zeker wie de moordenaar van haar zus is. Het verhaal kent een grimmige sfeer, iets waarvan je zelf een onbestemd gevoel krijgt.
— Kaylee

Schrijfstijl

Jet van Vuuren heeft een vlotte schrijfstijl. Ze weet je als lezer geboeid te houden en dit zorgt ervoor dat je eigenlijk niet wilt stoppen met lezen. Ik heb eerder een boek van de schrijfster gelezen en hierdoor had ik redelijk hoge verwachtingen van dit boek. Helaas zijn deze niet waargemaakt. Leuk boek om te lekker weg te lezen, maar geen sidderende thriller waar je later nog met huiver aan terugdenkt.
— Kaylee

Passage uit het boek

”Kom,’ vervolgt Sieb. ‘Ga even zitten, ik maak iets te eten. Vermoei je niet te veel met dingen van vroeger. Het is twintig jaar geleden, toch? Laat het rusten. Je krijgt je zus niet terug door op zoek te gaan naar de waarheid.’
Mijn mond valt open. Ik voel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Sieb draait zich om en wendt zich naar de keuken. ‘De waarheid?’ roep ik. ‘Wat bedoel je met die opmerking?’
Sieb opent de koelkast. Hij pakt een ui, wortel, knoflook, en een courgette en laat de groenten een voor een keurend door zijn handen gaan. ‘Hm, met wat tomaten en pasta…’
‘Hé, ik vroeg je iets! Wat bedoel je met de waarheid?’ Woedend loop ik naar Sieb. ‘Is er iets dat ik moet weten? Iets dat je voor mij verzwijgt? Waarom zoek je eigenlijk contact met mij? Je brengt me helemaal naar Diemen en wil hier voor me gaan koken… Rot op, ik kan prima voor mezelf zorgen.’
Sieb trekt zijn wenkbrauwen op. Een flauw lachje speelt om zijn mond, wat me nog woedender maakt.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Judy Hall – De Kristallengids (deel 3)

Recensie: Gabrielle Bernstein – Happy days