Wanneer in Miami het toegetakelde lijk van een vermiste vrouw wordt gevonden, komt procureur C.J. Townsend in haar onderzoek een geheim forum op het spoor: mannen betalen veel geld om live toe te kijken hoe argeloze vrouwen deelnemen aan een gruwelijk spel waarbij ze uiteindelijk sterven. Ze zet alles op alles om de groep op te rollen, maar dan verdwijnt er weer een jonge vrouw. Terwijl C.J. doorkrijgt dat de regels van het macabere spel gewijzigd zijn, verandert haar eigen leven in een nachtmerrie.

ISBN: 9789026150494 – Uitgeverij de Fontein – Aantal pagina’s: 412 – Thriller

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Te veel informatie maakt deze thriller verwarrend en langdradig.’

Hoofdpersonages

C.J. Townsend is sinds kort procureur in Miami, nadat ze daar een aantal jaar geleden is vertrokken. Wat de oorzaak van haar vertrek precies is, wordt – ondanks de uitgebreide beschrijvingen – niet helemaal duidelijk, maar het heeft iets te maken met de seriemoordenaar Cupido en zijn ontsnapping uit de dodencel.
Ondanks dat ze procureur is, heeft C.J. zelf ook het een en ander op haar kerfstok. Ze heeft in het verleden iemand vermoord en gedurende het boek vermoordt ze ook meerdere personen. Ze komt hier ongestraft mee weg en heeft weinig last van haar geweten, waardoor je als lezer weinig sympathie voor haar krijgt en haar persoonlijke problemen – bijvoorbeeld het gemis van kinderen – je grotendeels koud laten.
Verder komen er hordes andere personages aan bod, die allemaal weinig diepgang hebben en zo snel na elkaar worden geïntroduceerd (inclusief hun schuilnamen) dat je als lezer het spoor al snel bijster bent.
— Ies

Sfeer

Regels van het spel begint veelbelovend, met de verdwijning van een jong meisje dat later onthoofd wordt teruggevonden en C.J.’s bekentenis dat ze iemand heeft vermoord. Helaas verzandt het verhaal als snel in een brij van informatie uit het verleden en heden en wordt de verhaallijn er niet duidelijker op. Als lezer wil je het boek scannend doorlezen omdat je de ontknoping wel wil weten, maar de vele zijtakken en gigantische informatiestroom niet hoeft.
— Ies

Schrijfstijl

Zoals eerder gezegd wordt er veel te veel informatie verteld waardoor je als lezer al snel de interesse verliest. Jilliane Hoffman weet je wel te boeien met de verhaallijn en haar schrijfstijl is goed, maar ze schrijft te uitgebreid en ongeloofwaardig om je aandacht vast te houden. Jammer, want het boek heeft zeker potentie.
— Ies

Passage uit het boek

‘Het systeem, met al zijn deals achter gesloten deuren, met zijn verouderde wetten die criminaliteit en corruptie in de hand werkten en daders vrijsprak zodat ze konden doorgaan met verkrachting en moord – dat systeem was rijp voor het schroot. Maar het systeem mocht dan waardeloos zijn, zij niet. Ze streepte de naam Frederick Keefer – of ‘Chemo-Joe’, zoals hij zich noemde – van de lijst. Het papier scheurde onder haar pen. Het systeem deugde niet, maar zij zou voor gerechtigheid zorgen. Helemaal alleen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Patrick de Bruyn – Hoog spel

Recensie: Jo Nesbø – Bloedmaan