Recensie: Julia Drake – Wat de zee vertelt

Recensie: Julia Drake – Wat de zee vertelt


Violet en haar broertje Sam hebben altijd te horen gekregen dat leden van de familie Larking doorzetters zijn. Toen het schip Lyric bij de kust van Maine zonk en alle passagiers verdronken, was hun betovergrootmoeder Fidelia de enige die wist te overleven. Ze zwom naar de kust, werd ter plekke verliefd en stichtte het dorpje Lyric. De familie blijft echter last houden van het scheepsramp-gen. Zo blijft Violet uit de bocht schieten door met de verkeerde mensen te feesten, en tot overmaat van ramp doet Sam op een mooie zomerdag een zelfmoordpoging.
Terwijl Sam behandeld wordt, sturen haar ouders Violet naar Lyric. Ze is ongelukkig en blijft piekeren hoe ze de situatie kan keren. Ze ziet slechts één oplossing: ze moet en zal het scheepswrak van de Lyric vinden waar Sam en zij over fantaseerden toen ze kinderen waren.
In Lyric leert Violet een aantal leeftijdsgenoten kennen, waaronder Liv Stone. Een slim meisje, dat bijzonder geïnteresseerd is in geschiedenis én in de Lyric. Liv ontwaakt iets in Violet wat ze niet eerder heeft gevoeld. Of ze de Lyric zullen vinden of niet, Violet beleeft een bijzonder avontuur en doet onderweg vele inzichten op …

Episch, grappig en romantisch – Wat de zee vertelt is een adembenemend debuut over hoe sterk je soms moet zijn om de oppervlakte te bereiken.

ISBN: 9789048847914 – Uitgeverij Moon – Aantal pagina’s: 368 – young adult


*****

5 van de 5 sterren – Isolde


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een bijzonder, mooi geschreven en intens verhaal dat nog lang in je hoofd blijft hangen.’

Hoofdpersonages

*****

Violet is de onbetwiste hoofdpersoon van Wat de zee vertelt. Zij is door haar ouders naar haar oom Toby in het plaatsje Lyric gestuurd om daar de zomer door te brengen. Violet heeft net haar ‘Wilde Jaar’ achter de rug, waarin ze in hun woonplaats tot diep in de nacht naar feesten ging en niet de meest gelukkig keuze in vrienden had. Violet probeert in Lyric zichzelf en haar broertje Sam terug te vinden.
Sam is een jaar jonger dan Violet en heeft altijd al psychische problemen gehad. Vlak voor het begin van het boek heeft hij een zelfmoordpoging gedaan. Hij is nu in behandeling in Vermont, Violet is in Lyric. Sam is pas in het laatste deel van het boek fysiek aanwezig in het verhaal, maar speelt voortdurend een belangrijke rol.
In Lyric leert Violet Orion, Liv, Mariah en Felix kennen. Ze dragen allemaal, onbewust, bij aan de rust die Violet vindt bij zichzelf.
De zee is altijd aanwezig. Het scheepswrak van de Lyric is nooit gevonden, maar ligt ergens verborgen op de zeebodem voor de kust. Violet verdiept zich in oceanografie en doet vrijwilligerswerk in het plaatselijke aquarium.
— Isolde

Sfeer

*****

Wat de zee vertelt is niet een verhaal over vrolijke blije jongeren en het in het begin even wennen aan de setting en de hoofdpersonen. Je moet Violet leren kennen en door haar stoere afstandelijke laagje heen prikken. Uiteindelijk blijkt Lyric een prettig gemoedelijk plaatsje te zijn. Ook is duidelijk dat het strand en de zee dé plaats zijn om problemen op te lossen en je gelukkig te gaan voelen.
Hoe verder je vordert in het boek, hoe moeilijker het is het weg te leggen.
— Isolde

Schrijfstijl

*****

Julia Drake heeft een mooie schrijfstijl. Ze bouwt haar zinnen zorgvuldig op en deze voelen soms heel poëtisch aan. Wat de zee vertelt kent een evenwichtige afwisseling van beschrijving, actie en dialoog. In het begin moet je misschien even wennen aan de schrijfstijl, maar daarna kan je er alleen maar van genieten.
— Isolde

Passage uit het boek

De hele waarheid, de ware reden waarom ik ze wilde koppelen, kon ik niet eerder achterhalen dan later die avond, toen ik samen met Toby naar de puzzelstukjes zocht voor de rand van de legpuzzel. Het was waar dat ik Orion en Liv bij elkaar vond passen. Maar ik wilde zelf ook graag bij ze zijn en meegenieten van de intimiteit die ik in iets kleins als het wegslaan van een mug had gezien. Hun vriendschap was zo diep dat die bodemloos leek, en ik leek in die eindeloze diepte tussen hen in te zweven, gewichtloos en geborgen.

Leesvoorschrift

Voor Wat de zee vertelt trek je even een paar rustige middagen en avonden uit, waarop je niet gestoord wordt en lekker kunt wegzinken in het boek.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

368 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.