David houdt van feiten, getallen en zijn notitieboekje. Zit al 622 dagen alleen tijdens de schoolpauze.
Kit gaat voor het eerst weer naar school nadat haar vader is verongelukt.

Sinds haar vaders dood, weet Kit niet meer hoe ze met haar vriendinnen moet praten. In de pauze gaat ze daarom naast David zitten in de hoop met rust gelaten te worden. Maar Davids vreemde directheid blijkt juist een verademing. Zo ontstaat een wonderlijke vriendschap.
Als Kit en David samen ‘Het ongeluk project’ opstarten om meer te weten te komen over het auto-ongeluk van Kits vader, hebben ze geen idee wat dit teweeg brengt. Kan hun vriendschap de waarheid overleven?

ISBN: 9789026144561 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 335 – Young adult (roman)

5 van de 5 sterren – Petra

Recensie in één zin

‘David brengt licht en eenvoud in Kit’s donkere leven.’

Hoofdpersonages

David is een sociaal onhandige jongen die naar eigen zeggen graag wat meer zoals de rest zou willen zijn. Hij houdt van orde en regelmaat, heeft moeite met mensen uit elkaar te houden en in te schatten wat hun ware intenties zijn. Wat er ook gezegd wordt, hij neemt alles letterlijk. Mocht je bekend zijn met de tv-serie The Big Bang Theory; hij is zoals Sheldon. Een heerlijk verfrissend karakter, die je raakt door zijn authenticiteit en onhandige charme.
Kit is een (redelijk) populair meisje met een vaste vriendengroep waar zij, na de dood van haar vader, even niet bij kan zijn. Ze gaat bij David zitten in de pauze omdat ze denkt dat ze bij hem rust zal vinden; hij zal niet met haar gaan praten want hij zegt nooit wat. Er waren momenten in het boek waarbij ik Kit en haar acties niet helemaal begreep. Waarom ze bijvoorbeeld niets zei tegen haar vrienden over de manier waarop zij David behandelden, terwijl David haar zo dierbaar was.
Verdere personages zijn Annie en Violet, Kit’s beste vriendinnen, en David’s oudere zus Lauren, ook wel Miney genoemd.
— Petra

Sfeer

Het verhaal heeft een typische school-vibe – de personages zijn uitermate vriendelijk tegen elkaar, of ze kunnen elkaar niet luchten of zien. De sfeer is ingetogen, met hier en daar wat intense stukken. Niet iedereen kan goed omgaan met David’s bijzondere karakter. Als hij en Kit met elkaar beginnen om te gaan, brengen sommige karakters daarover hun onbegrip duidelijk naar voren, wat leidt tot een paar intense situaties.
— Petra

Schrijfstijl

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit David en Kit. David’s stijl is berekenend en doordacht, terwijl Kit’s kant voornamelijk vanuit een wat onzekere en voorzichtig perspectief wordt geschreven. Voor mij was Kit’s perspectief ondergeschikt aan die van David. Zijn personage is wat dit verhaal geweldig maakt en door hem bleef ik doorlezen, soms tot in de late uurtjes van de nacht.
— Petra

Passage uit het boek

“Waarom zit je altijd alleen in de pauze?”
Ik haal mijn schouders op, wat ik niet vaak doe, en het voelt raar, dat op en neer bewegen van mijn schouders. Een beetje overdreven. Alsof ik in een toneelstuk zit en moet spelen dat ik in de war ben. “Op dit moment zit ik niet alleen.”
“Je weet best wat ik bedoel,” zegt Kit. Ze zit een loempia te eten, en haar lippen glanzen van het vet. Alleen Kit Lowell kan voedsel in make-up veranderen.
“Er zijn niet zoveel mensen hier op school met wie ik samen zou willen eten,” zeg ik, trots op mezelf omdat ik er niet aan toevoeg wat Miney ‘te veel informatie’ zou noemen: Als ik zeg dat ik met niet zoveel mensen hier op school samen zou willen eten, bedoel ik eigenlijk alleen met jou, Kit.
“We zijn niet allemaal afschuwelijk hoor,” zegt ze, en ze maakt een handgebaar waarmee ze volgens mij bedoelt dat er hier een heleboel mensen zijn uit wie ik zou kunnen kiezen. Hoewel het ook heel goed mogelijk is dat ze alleen maar een mug wegjaagt. Ik acht de kans tachtig tegen twintig dat ik gelijk heb.

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Jarvis – De jongen met bloemen in zijn haar

Recensie: Marina Folkers – Meer dan ooit