De twaalfjarige Norman en zijn beste vriend Jax waren een legendarisch komisch-duo-in-wording, met als doel over vijf jaar optreden op het Edinburgh Fringe Festival (een comedyfestival). Maar als Jax onverwacht overlijdt, stort Normans wereld in. Hij besluit als eerbetoon aan Jax om alsnog op te treden op de Fringe, niet over vijf jaar, maar over vijf weken. Zijn moeder wil niets liever dan Norman steunen, dus laden ze de auto in (en haar tachtigjarige collega – lang verhaal) en gaan op weg. Norman heeft alleen nog een verrassing voor zijn moeder: hij wil onderweg op zoek gaan naar zijn vader, die al voor zijn geboorte uit beeld was…

ISBN: 9789026152030 – Uitgeverij de Fontein – Aantal pagina’s: 384 – Roman

5 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Henderson weet je te ontroeren en je tegelijkertijd hardop te laten lachen.’

Hoofdpersonages

Norman Foreman is een twaalfjarige jongen met een ongelukkige naam-achternaam combinatie, een chronische huidziekte en een pestverleden. Maar dan komt Jax zijn leven in, de fucking Rolls fucking Royce onder de beste vrienden. Samen worden ze een comedyduo en stellen een vijfjarenplan op, met als ultiem doel: optreden op het Fringe Festival. Als Jax plotseling overlijdt, blijft Norman over als de niet-grappige helft van een grappig duo. Samen met zijn moeder Sadie en diens bejaarde collega Leonard doorkruisen ze Groot-Brittannië, op weg naar Edinburgh en ondertussen op zoek naar Normans onbekende vader. Tijdens deze reis komen ze heel wat bijzondere personages tegen. Het verhaal wordt afwisselend vanuit het perspectief van Norman en Sadie verteld. De stukken van Norman zijn hierin mijn favoriet, want Sadie is – sorry dat ik het zeg – een slappeling van een moeder. Ze vindt zichzelf heel zielig, vanwege haar slechte jeugd en heeft geen idee hoe ze Norman moet steunen in zijn droom. Sterker nog, ze vindt het beter als hij helemaal niet naar het Fringe Festival gaat, want ze weet zeker dat hij afgaat als een gieter.
Leonard is een bijzondere man, die – in tegenstelling tot Sadie – alle vertrouwen heeft in Normans comedytalent en die overal verstand van heeft, dankzij allerlei cursussen die hij sinds zijn pensionering heeft gevolgd.
— Ies

Sfeer

Ondanks het verdriet dat in alle personages geweven zit, is het boek helemaal niet somber. Norman vindt het moeilijk om weer te lachen zonder zijn beste vriend en voelt zich vaak schuldig omdat hij even niet aan Jax denkt. Toch wil hij op het Fringe Festival optreden om zijn vriend te eren en doet hij gigantisch zijn best om zijn act zo goed mogelijk te oefenen. Helaas voor hem mist hij de timing om een goede cabaretier te worden, maar het is aandoenlijk om hem zo zijn best te zien doen. Omdat we naast het Fringe Festival ook nog op zoek zijn naar Normans vader, zit er een extra stukje ‘spanning’ in het boek. Als lezer weet je dat de laatste man waarschijnlijk pas de echte vader gaat zijn, maar het is leuk om alle verschillende mannen te leren kennen en mee te genieten van alle bijzondere dingen die Norman meemaakt.
— Ies

Schrijfstijl

Het boek leest heerlijk vlot, je vliegt erdoorheen. Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief, dat afwisselend Norman of Sadie is. Wanneer er gewisseld wordt van personage wordt dit duidelijk aangegeven, maar als je het boek even hebt weggelegd en daarna weer doorleest, moet je weer zoeken vanuit wiens perspectief je nu bent aan het lezen. Mijn punt van kritiek ligt vooral bij de Nederlandse vertaling: deze is zeer slordig. Zinnen die niet goed lopen, verkeerde vervoegingen van werkwoorden (hij lopen). Erg jammer, want dit kan zeer storend zijn als je zo überkritisch bent als ik…
— Ies

Passage uit het boek

‘Ook al dacht ik echt de hele tijd aan Jax, toch was ik op dat moment niet verdrietig zoals anders als ik aan hem dacht. Wat dus altijd was. En omdat ik niet verdrietig was, deed ik mijn ogen dicht en deed ik net of hij naast me zat, in die nis gepropt, en ook zo hard zat te lachen. Harder dan alle anderen bij elkaar, want dat zou ook echt zo zijn. En ik weet dat het raar klinkt, maar ik kon hem letterlijk voelen, want als je naast Jax zit, voel je iets van hem afstralen. Een soort elektriciteit, misschien. Echt waar.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

De 2021 Wrap Up van Ies

Recensie: Lisa Gardner – Een stap te ver