Recensie: Jussi Adler-Olsen – Natriumchloride

Recensie: Jussi Adler-Olsen – Natriumchloride


Een zestigjarige vrouw pleegt zelfmoord omdat ze de dood van haar zoontje, die jaren geleden is omgekomen, niet heeft kunnen verwerken. Het is nooit duidelijk geworden of de explosie waarbij het kind het leven liet een ongeval was of opzet.
Marcus Jacobsen, chef Moordzaken van de politie van Kopenhagen, voelt zich persoonlijk bij de zaak betrokken en geeft Carl Mørk  van de afdeling Q de opdracht deze zaak, die dateert van 1988, te heropenen.
Het wordt een onverwacht gecompliceerde zaak voor Carl en zijn teamgenoten Assad, Rose en Gordon. De moorden door de explosie in 1988 blijken niet op zichzelf te staan. Ze moeten achter een moordenaar aan die systematisch elke twee jaar een uitgekiende moord pleegt en die op een ongeluk laat lijken. Ook het tijdstip waarop de moorden gebeuren blijken weldoordracht te zijn.
Het onderzoek wordt bemoeilijkt door de heersende coronamaatregelen, het verhaal speelt zich af in 2020, en door het lopende onderzoek in een oude zaak waarin Carl onterecht beschuldigd wordt van criminele feiten.

ISBN: 9789044644470 – Uitgeverij Prometheus – Aantal pagina’s: 429 – Thriller


*****

5 van de 5 sterren – Marita


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

Natriumchloride is een thriller van het allerhoogste niveau.’

Hoofdpersonages

*****

Natriumchloride is het nieuwste boek in de Serie Q van Jussi Adler-Olsen. De afdeling Q van de Kopenhagense politie is belast met het onderzoek van oude onopgeloste zaken.
Carl Mørk is het hoofd van de afdeling. Hij leidt het team met strakke hand, maar op een vriendschappelijke en correcte manier. Hij wordt van hogerhand beschuldigd van criminele feiten en zal er een heel karwei aan hebben om zijn onschuld te bewijzen. Mona, zijn echtgenote, steunt hem volledig en blijft geloven in zijn onschuld.
Carl wordt tijdens het werk bijgestaan door Assad, Rose en Gordon. Assad is een man met een heel bewogen verleden. Zijn gezin werd het slachtoffer van terreur van het hoogste niveau en dat laat zijn sporen na. Rose is nu terug in goeden doen, maar heeft een verleden van psychische problemen. En Gordon tenslotte is de jongste van het team en begint nu pas zijn plaats te vinden in de groep.
Ondanks die verschillende persoonlijkheden, met elk hun eigen bagage aan problemen, vullen deze vier mensen elkaar goed aan en is er een onvoorwaardelijk onderling vertrouwen.
— Marita

Sfeer

*****

Net zoals de andere boeken van Jussi Adler-Olsen is Natriumchloride spannend vanaf de eerste bladzijde. Het thema ‘wraak’ staat centraal bij de misdaden die de afdeling Q deze keer moet onderzoeken. Doordat ik de vorige boeken uit Serie Q ook las is het gemakkelijker om me in te leven in de gedachten van de vaste personages die in elk boek terug komen. Het is leuk om te volgen hoe de schrijver de personages laat evolueren. Uiteraard is dit boek ook perfect leesbaar zonder de voorgaande boeken gelezen te hebben.
— Marita

Schrijfstijl

*****

Ondanks de lugubere gebeurtenissen die zich afspelen in het verhaal blijft de toon waarin Jussi Adler-Olsen schrijft in Natriumchloride toch luchtig. Hij bereikt dit door de gevatte conversaties tussen de ‘vaste’ personages. Dit doet geen afbreuk aan de suspense in het boek. De auteur maakt het verhaal actueel door de coronamaatregelen erbij te betrekken en een rol te laten spelen bij het oplossen van de moordzaken.
In Natriumchloride komen heel veel personages voor, toch blijft de verhaallijn gemakkelijk te volgen. De schrijver houdt het overzichtelijk door aan het begin van elk nieuw hoofdstuk te vermelden over wie het hoofdstuk zal gaan.
— Marita

Passage uit het boek

‘In al zijn gewetenloosheid was Franco Svendsen tegelijkertijd een man die ervan hield zich in de roddelbladen te laten zien, poserend voor zijn Franse en Argentijnse wijnkastelen. Rijkdommen die waren vergaard via armoede en ellende.
De wereld zal die vuile smeerlap niet missen, dacht Carl en hij riep zichzelf tot de orde. In een rechtsstaat moesten zelfs vuile smeerlappen een eerlijke kans krijgen om te overleven, was het niet voor henzelf, dan in elk geval om de menselijkheid te bewaren waar zij zelf zo’n schijt aan hadden.
Hij bestudeerde de lichamelijke resten op de snijtafel van de forensische arts. Bij het onderzoek van de man bleek dat hij een grote kerel was, wat de oude foto’s ook bevestigden, maar als je vervolgens de foto van het lichaam bekeek, was er toch iets wat vragen opriep. De man had dan wel een aantal jaren in de grond gelegen, maar door de conservering van het lichaam met zout zou je toch een idee moeten hebben in welke conditie het lichaam was begraven. Konden ze dat?’

Leesvoorschrift

Dit boek leest vlot op een frisse zomerdag onder een zacht dekentje op de sofa met een tas warme thee bij de hand.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

429 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.