Recensie: Laura Mchugh – Onvindbaar

Recensie: Laura Mchugh – Onvindbaar


Wanneer de tienjarige Arden op haar jonge tweelingzusjes past, ontsnappen ze even aan haar aandacht. Vervolgens ziet ze de meisjes in een glimp in een onbekende auto voorbijsnellen. Sindsdien is de tweeling spoorloos verdwenen. Twintig jaar later heeft Arden haar leven nog maar nauwelijks op de rails, haar studie lijkt te mislukken en de vraag of haar zusjes nog leven zijn houdt haar nog altijd bezig. Als haar vader overlijdt, erft ze het familiehuis dat sinds het drama leegstaat, en besluit ze terug te keren naar haar geboortedorp. Daar blijkt al snel dat haar herinneringen aan die verschrikkelijke middag niet kunnen kloppen, en ze gaat op zoek naar de man die korte tijd verdacht werd van de verdwijning. Arden is vastberaden om de waarheid te achterhalen, maar het stadje en het familiehuis geven hun geheimen niet zomaar prijs.

ISBN: 9789023466086 – Uitgeverij Cargo – Aantal pagina’s: 331 – Roman


*****

3 van de 5 sterren – Gemmie


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Spannend verhaal over de zoektocht van een grote zus naar haar verdwenen zusjes.’

Hoofdpersonages

*****

Vanaf het begin heb ik met hoofdpersonage Arden te doen. Het zal je maar gebeuren dat je nog maar een kind bent en je zusjes zomaar verdwijnen. Dit weet de auteur goed te verwoorden. Ook de andere personages (ouders van Arden, Nana, Josh) krijgen de nodige aandacht van de auteur. Je leert hun (vreemde) karaktertrekken goed kennen.
— Gemmie

Sfeer

*****

McHugh is goed in staat om je mee te nemen naar het dorp en het familiehuis. Ze beschrijft de herinneringen van Arden zo nauwkeurig dat je gewoon wel mee moet leven, of je nu wilt of niet.
— Gemmie

Schrijfstijl

*****

De auteur schrijft op een mooie manier met veel details. Het verhaal leest lekker vlot weg. En ze zet je regelmatig op het verkeerde been.
— Gemmie

Passage uit het boek

‘Niet lang na het eten ging ik naar boven en nam oma’s plakboek mee naar bed, dat was ze gaan bijhouden nadat de tweeling was ontvoerd. Tijdens mijn laatste zomer in het Sister House had ze het aan mij gegeven. Behalve dat ze een pijnlijk nauwkeurig archief had aangelegd van krantenknipsels en informatie over de verdwijning van de tweeling, had ze ook kaarten geschreven voor hun verjaardagen en vakanties. Ze was regelmatig bij het politiebureau langsgegaan om navraag te doen en sloeg geen dag over om voor hen te bidden. Ze was altijd blijven geloven dat de tweeling levend gevonden zou worden.’

Leesvoorschrift

Lees dit boek niet als je je nagels wilt laten groeien, want ze gaan er zeker weten aan!

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

331 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.