Romans zijn vaak meer dan alleen een verhaal. Er wordt met structuur gespeeld, met perspectief, beelden en taal, waardoor een boek een extra betekenis of tweede laag krijgt. Maar die stille signalen van de schrijver zijn niet altijd makkelijk te ontdekken. In dit boek laat Lidewijde Paris zien hoe zij die signalen vindt en uitlegt. Aan de hand van verschillende fragmenten behandelt ze de literaire trucs en technieken. Dat maakt dit boek ook voor beginnende schrijvers interessant.

ISBN: 9789 046 821 084 – Uitgeverij Nieuw Amsterdam – Aantal pagina’s: 286 – Informatief

4 van de 5 sterren — Gemmie

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een verhelderend boek over de beleving van verhalen, voor zowel de lezer als de schrijver.’

Wat heb ik aan dit boek?

Als je het leuk vindt om na te denken over de strekking van een boek, over de boodschap van een schrijver, dan is dit boek een aanrader. Lidewij Paris neemt je mee in haar rijke ervaringswereld van de literatuur en vertelt haar bevindingen zonder je een mening op te dringen. Je bent de reisgenoot in haar hoofd, niet een student. Maar na het lezen van dit boek heb je er wel veel van opgestoken.

— Gemmie

Schrijfstijl

De auteur werkt met veel voorbeelden uit de literatuur. Aan de hand van passages verduidelijkt Paris wat zij leest in een verhaal. Het zijn geen droge stukken tekst, het leest juist heerlijk weg en vaktermen worden uitgebreid toegelicht. Je krijgt zin om de behandelde boeken te gaan lezen.
— Gemmie

Passage uit het boek

‘Showing not telling’ is overigens makkelijker gezegd dan gedaan. Natuurlijk zit elk boek vol ‘telling’, het gewone vertellen. Een boek met alleen maar ‘showing’ kan heel mooi zijn, maar tussen ons gezegd en gezwegen: dan schiet het niet echt op met het verhaal. Met ‘showing not telling’kan een schrijver spelen zoals hij met perspectief en vertellers speelt. Naast gewoon ‘vertellen’ en ‘laten zien’ zijn er bijzondere, in zekere zin meer verstopte vormen van ‘laten zien’. Die vormen zijn voor mij als lezer veel moeilijker te vinden. Het zijn vormen van laten zien die ik gek genoeg juist niet altijd zie, maar ik merk het effect ervan, de uitwerking die ze op mij hebben wél, zonder dat ik het doorheb. Deze vorm van ‘showing’ is net zoiets als de spanningsboog in een boek, ik onderga het effect ervan: ik wil doorlezen. Het is handig om de spanning waarvan jij houdt – bijvoorbeeld spanning in het verhaal alleen, of extra spanning verstopt in de tekst – te leren herkennen zodat je weet waar je op kunt letten bij het zoeken naar een lekker of goed boek om te lezen.

Voor wie is dit boek?

Voor iedereen die geïnteresseerd is in de (verborgen) boodschap van een schrijver. Eigenlijk voor wie meer wil dan alleen een boek lezen.
— Gemmie

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Louis Stiller – Plot

Recensie: Bianca Berends - In het Atelier, een…