Debby haat files. En deadlines. En haar overvolle agenda. Dus wat houdt haar nog in de grote stad? Ze sluit een weddenschap af met haar zus Hilde: wie als eerste een mooi huis vindt – waar dan ook in Nederland – bepaalt in welk dorp ze gaan wonen. Hilde vertrekt als eerste naar het Brabantse platteland, waar ze met haar man en kinderen een monumentaal pand koopt. Debby tikt kort daarna een oude boerderij op de kop. Het is een opknappertje, maar met genoeg ruimte voor haar droom: een alpacaboerderij!

Haar nieuwe leventje blijkt echter toch niet zo idyllisch als gehoopt. Vijandige dorpsbewoners, een nukkige alpacafokker en verrassingen uit het verleden zorgen voor aardig wat oproer in het eens zo rustige dorp. En dan is er ook nog die ontzettend leuke dierenarts…

ISBN: 9789402708240 – Harper Collins Holland – Aantal pagina’s: 330 – Feelgood

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Wedden dat jij na het lezen van deze feelgood van Marijke Vos ook alpaca’s wilt?’

Hoofdpersonages

Debby en haar zus Hilde voelen zich steeds minder happy bij het leven in de drukke stad en besluiten te verhuizen naar een rustig dorp. Hilde en haar man Pieter kopen een oude apotheek in het dorpscentrum, Debby koopt een vervallen boerderij. Ze gaat de boerderij opknappen om er alpaca’s te gaan houden.
Debby heeft een verhouding met Stijn, maar ze twijfelt of hij echt haar grote liefde is. Hij past in ieder geval niet goed in haar plaatje van het leven op de boerderij met alpaca’s en andere dieren. Ze ontmoet de aantrekkelijke dierenarts Rogier en krijgt steeds meer gevoelens voor hem. Stijn geeft de strijd echter niet zonder meer op.
— Isolde

Sfeer

Wedden dat ik blijf is een fijn, ontspannen verhaal dat heel herkenbaar is. Iedereen die in een dorp woont of heeft gewoond kan zich voorstellen hoe een hechte gemeenschap kan reageren op nieuwkomers.
Debby zou zo je beste vriendin kunnen zijn, met wiens escapades op het liefdespad je meeleeft en bij wie je graag een high tea tussen de alpaca’s komt doen.
Ook de hectiek van werkende ouders met jonge kinderen komt op een goede manier in beeld.
— Isolde

Schrijfstijl

Wedden dat ik blijf leest, net zoals eigenlijk alle boeken van Marijke Vos, vlot en prettig. De hoofdstukken zijn niet te lang en niet te kort, het taalgebruik is lekker leesbaar en het verhaal is boeiend. Vos schrijft met veel humor en oog voor detail.
Ik miste in de eerste helft het ‘randje’, zoals ik het noem dat Vos vaak in haar boeken verwerkt. Soms gebeuren er spannende en onverwachte dingen, soms is het wat mysterieus en dat liet in dit boek een beetje op zich wachten. Gelukkig kwam het randje toch, ik hou er wel van als er een beetje pit in een feelgood zit!
— Isolde

Passage uit het boek

‘Ietwat verwilderd komt Pieter binnen. Hij gooit zijn laptoptas in de hoek van de keuken en zucht vermoeid. ‘Wát een dag.’ Hij snuft even. ‘Dat ruikt goed. Wat eten we?’
Het blijft een paar seconden stil, terwijl Hilde en ik Pieter sprakeloos aankijken.
‘Wat?’ Hij kijkt vragend terug.
‘Pieter! Waar is Suus? Jij zou haar toch ophalen?;
Pieters ogen worden langzaam groot, wanneer het besef tot hem doordringt. Een seconde later vliegt hij de deur weer uit.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Onze leestips voor de zomer

Recensie: Hilde Veeren – De duinroos (Cottage aan zee #1)