Dit boek begint in een tandartsstoel waar twee broers elkaar voor het eerst ontmoeten. Die ontmoeting mondt uit in een zoektocht naar hun biologische vader die hen over een groot deel van de wereld brengt. Tijdens het ontrafelen van het verhaal van hun steeds verdwijnende vader leren de hoofdpersonen zichzelf, elkaar en hun vader steeds beter kennen. De tragikomische verteltrant van de schrijver maken het boek tot een luchtige familiegeschiedenis met een wortelkanaalbehandeling die altijd op de loer ligt.

ISBN: 978 90 446 3274 3 – Prometheus – Aantal pagina’s: 318 – Roman

3 van de 5 sterren — Rop

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Een tragikomische familieroman, roadtrip en les tandheelkunde ineen.’

Hoofdpersonages

Hoofdpersonages zijn de broers Pekka en Esko. De eerste is een man van de wereld die als copywriter bij een reclamebureau werkt. Hij is gescheiden heeft twee kinderen en een moeizame relatie met zijn ex-vrouw. Zijn broer Esko is een wereldvreemde tandarts die alles, inclusief de liefde rationeel benaderd en vergelijkt met handeling uit de tandheelkunde. Het is dan niet gek dat hij nog nooit een vriendin of vrouw heeft gehad. De ontwikkeling van beide broers staat centraal in deze roman waar de een tot inzichten over zijn eigen leven komt bloeit de ander op en leert de waarde van familie en liefde kennen.
— Rop

Sfeer

De luchtige vanzelfsprekendheid waarin de hoofdpersonen van de ene in de andere fase van hun zoektocht belanden zorgen voor een prettige sfeer. Hierdoor accepteer je sommige niet uitgewerkte stappen in het verhaal heel makkelijk.
— Rop

Schrijfstijl

Het boek is opgebouwd uit de onderdelen van een wortelkanaalbehandeling (opening van het wortelkanaal, bekroning etc.). Om de beurt wordt het verhaal door een van de broers verteld zodat je handelen en denken uit beider perspectief leert kennen. Vooral de observaties van tandarts Esko die alles lijkt te vertalen naar tandheelkundige zaken zijn erg komisch.
— Rop

Passage uit het boek

“O ja. De liefde. We stonden naast elkaar onze tanden te poetsen toen ik begon te huilen. Mijn geliefde wist waarom ik huilde. Ze zei niets. Ze legde alleen een hand op mijn schouder en glimlachte. Je moet je tanden goed poetsen maar het is veel leuker om ze samen te poetsen. Dat is pas liefde. Pas toen besefte ik dat een mens meer is dan een gebit. In de necrologieën in de krant staat ook nooit dat de overledene een goed gebit had. Of dat de winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede drie gaatjes had.”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Lucy Diamond – De weg naar elkaar

Recensie: Oliver Jeffers – Ondertussen op aarde