Luna hoort stemmen die haar lastigvallen. Stemmen die niemand anders kan horen. Daarom zit ze in Huize Hoopvol.
Toch is haar leven sinds kort iets beter: ieder weekend mag ze bij Ties logeren. Zijn ouders denken niet dat ze gek is. Bovendien is Gozert daar: de onzichtbare vriend van Ties, die Luna ook kan horen.
Maar er komt een einde aan die fijne periode als Luna’s moeder haar meeneemt naar het verlaten vakantiepark van haar vader. Daar is helemaal niets te beleven.
Hoewel… Gozert is meegekomen. En het vakantiepark blijkt toch niet zo verlaten…

ISBN: 9789047712503 – Uitgeverij Lemniscaat – Aantal pagina’s: 264 – Jeugdboek

4 van de 5 sterren – Eline

Recensie in één zin

‘Een boek over vriendschap, hoop houden en bovenal je fantasie gebruiken.’

Verhaal

In Luna lees je vanuit de ik-vorm over een avontuur dat zij aan het beleven is. Ook maak je kennis met haar vrienden Ties en Gozert. Gozert is een vriend die alleen zij en Ties kunnen horen. Ik vond dit in het begin vrij snel gaan en daardoor had ik het idee dat ik wat informatie miste. Naarmate het boek vordert, kom je steeds meer te weten over Ties en Gozert. Dit had wat mij betreft al in de start van het boek gemogen. Een eerder verschenen boek over Luna, Ties en Gozert, genaamd Gozert zal je hierbij beter op weg kunnen helpen.
Luna blijkt al snel een heel bijzonder meisje te zijn dat samen met Ties en Gozert op gaat in een fantasiewereld. De ouders van Luna vinden dat ze gek is en thuis hoort in een inrichting, genaamd ‘Huize Hoopvol’. Luna vindt dit een vreselijke plek en noemt het daarom gekscherend ‘Huize Hopeloos’. Gelukkig nemen de ouders van Ties haar wel serieus en mag ze zelfs bij hen logeren. Maar de moeder van Luna vindt dat zij als moeder tekort schiet en besluit samen met Luna in een vakantiehuisje te gaan wonen om een goede band op te bouwen. Luna wil dit helemaal niet en wil liever alleen naar buiten om de wereld te ontdekken. Totdat ze erachter komt dat ze niet de enige bewoners van het vakantiepark zijn…
— Eline

Het boek

Luna is een prachtig boek om in handen te hebben. Het is mooi gebonden en de prachtige illustratie op de cover zet de toon voor de verdere illustraties in het boek. Er is binnen de illustraties een mooie afwisseling tussen grote en kleinere illustraties, maar allemaal versterken ze de tekst.
Naast Luna is er nog een boek over Luna, Ties en Gozert, genaamd Gozert. Gozert is eerder verschenen. Luna kan goed los gelezen worden, omdat je als lezer van Luna steeds meer te weten komt over Ties en Gozert.
— Eline

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Luna is erg mooi. Het is geschreven vanuit de ik-vorm en hierdoor krijg je als lezer al direct een band met het meisje Luna. De gesproken teksten van Gozert zijn in een blauw lettertype geschreven. Hierdoor zie je in één oogopslag dat deze tekst is gezegd door Gozert en zorgt ervoor dat je, als je dit boek gaat voorlezen, een ander stemmetje zou kunnen gebruiken.
— Eline

Passage uit het boek

”Luna!’ klonk de stem van Cindy bovenaan de keldertrap.
‘Ja?’ antwoordde ik, alsof ik geen idee had wat er aan de hand was.
‘Je moeder is er. Kom je naar boven?’
‘Oké,’ zei ik. ‘Ik kom eraan.’
‘Wil je dat ik meega?’ vroeg Gozert.
‘Doe maar niet,’ zei ik.
‘Echt niet?’
‘Nee. Ik vind het heel lief van je, maar het is beter als ik zonder jou ga.’ Bij de ouders van Ties was het niet erg als ik afwezig reageerde door Gozerts geklets. Of als ik tegen iemand praatte die niet leek te bestaan. Maar bij mijn moeder was dat juist helemaal niet handig, die zou het tegen me gebruiken. Zeker weten. Kwam ze daarom hier? Omdat ze een reden zocht om me hier weg te halen?
‘Dan ga ik wel buiten het huis bewaken,’ zei Gozert. ‘Om te zorgen dat er niemand bij je komt.’
‘Dank je,’ zei ik. Zolang hij maar uit de buurt bleef boeide het me niet wat hij ging doen. Ik zuchtte een keer, kwam overeind en liep langzaam de trap op.
Ik had echt geen zin in mijn moeder.
Echt geen zin.
Bovenaan de trap liep ik door de gang naar de deur van de huiskamer. Daar bleef ik staan. Eerst even moed verzamelen.’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Pieter Koolwijk – Missie afbreken

Recensie: Sacha Heemels – De maan is overal dezelfde