Volkomen onverwacht wordt Nora uitgenodigd voor het vrijgezellenfeest van Clare, die ze al tien jaar niet heeft gezien. Een weekend in een groot, modern huis op een afgelegen plek in het bos – de ideale kans voor Nora om de banden met haar beste vriendin weer aan te halen en het verleden te laten rusten. Maar dan, tijdens het vrijgezellenfeest, gaat er iets mis. Heel erg mis. Als Nora bijkomt in het ziekenhuis, weet ze niet meer wat er is gebeurd – of wat ze heeft gedaan…

ISBN: 9789021023359 – Uitgeverij Luitingh-Sijthoff – Aantal pagina’s: 317 – Thriller

3 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘Een vlot geschreven thriller waarin niets is wat het lijkt.’

Hoofdpersonages

Nora is een misdaadromanschrijfster die een degelijk, maar saai leventje heeft in Londen. Ze is dan ook helemaal verward door de uitnodiging voor het vrijgezellenfeest van Clare, haar oude beste vriendin die ze al tien jaar niet meer heeft gezien. Op het vrijgezellenfeest deelt Nora haar slaapkamer met Nina, ook een oude vriendin van Nora en Clare. Zelf is Nina ook verbaasd, want ook zij heeft Clare al een aantal jaar niet gesproken. Clare deelt haar kamer met haar huidige beste vriendin Flo. Het wordt al snel duidelijk dat Flo compleet geobsedeerd is door Clare en dat ze Clare echt als een soort godin ziet. De andere slaapkamer is van Melanie, een huidige vriendin van Clare. De laatste slaapkamer is van Tom, een goede vriend van Clare die ze heeft leren kennen in het theater.
— Annechien

Sfeer

De sfeer van In een donker, donker bos was continu erg spannend, want iedereen zat elkaar steeds op te jutten en het was voor de hand liggend dat er iets zou gaan gebeuren. Nora leed na de heftige gebeurtenis aan geheugenverlies en daardoor had je zelf ook geen idee wat er nou daadwerkelijk was gebeurd. Net als voor Nora vallen de puzzelstukjes langzaam op zijn plek en ontrafel je wat zich heeft voorgevallen.
— Annechien

Schrijfstijl

Ruth Ware heeft een erg vlotte schrijfstijl en er is ook continu wel wat aan de hand. Dat maakt ook dat je In een donker, donker bos niet snel weglegt. Het ene hoofdstuk vond plaats op het vrijgezellenfeest en de andere in het ziekenhuis, nadat alles is voorgevallen. Zo weet je al vrij snel dat er iets is gebeurd, maar heb je nog geen flauw idee wat zich heeft voorgevallen op het vrijgezellenfeest.
— Annechien

Passage uit het boek

‘Wat leuk dat jullie allemaal contact met elkaar hebben gehouden,’ zei Tom. ‘Clare, Nina en jij, bedoel ik. Ik heb geen contact meer met mijn vrienden van de middelbare school. Met de meesten had ik niets gemeen. Eerlijk gezegd was het ook zo’n niet fijne tijd voor mij.’ Hij keek me recht aan. Ik merkte dat ik bloosde en voor ik er erg in had, gingen mijn vingers weer naar mijn haar. Snel liet ik mijn hand zakken. Verbeeldde ik het me, of lag er iets boosaardigs in zijn blik? Wist hij iets?
Ik zocht naar woorden. Ik wilde reageren, maar wist niet wat ik kon zeggen zonder te liegen. Hoe langer ik bleef zwijgen, hoe pijnlijker de stilte werd, en opnieuw werd ik getroffen door de ongerijmdheid van de situatie. Wat deed ik hier in godsnaam? Tien jaar. Tien jaar!’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Kate Clayborn - Halsoverkop

Recensie: Margje Woodrow - Kater