Het imposante hotel ‘Le Sommet’, geïsoleerd gelegen midden in de Zwitserse Alpen, vormt het decor van deze thriller. Elin Warner wordt door haar broer Isaac uitgenodigd om zijn verloving met Laure te vieren in het hotel. Het hotel is prachtig, maar zodra Elin over de drempel stapt heeft ze meteen al het gevoel dat er iets niet pluis is en dit idee wordt versterkt wanneer ze hoort dat het hotel voor de verbouwing een vervallen sanatorium was. Wanneer Isaacs verloofde de volgende ochtend spoorloos verdwenen lijkt, wordt Elin pas echt ongerust. Een sneeuwstorm heeft het hotel afgesloten van de buitenwereld en de hotelgasten beginnen in paniek te raken. Niemand heeft door dat er nog een vrouw is verdwenen: de enige die hen had kunnen waarschuwen voor het naderende gevaar…

ISBN: 9789026350917 – Uitgeverij Ambo Anthos – Aantal pagina’s: 416 – Thriller

2 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘De thriller Het sanatorium heeft een te zwakke basis.’

Hoofdpersonages

Elin Warner is 32 jaar, heeft een relatie met de 34-jarige Will Riley en werkt als rechercheur bij de politie in het Verenigd Koninkrijk. Elin wordt door haar broer Isaac uitgenodigd om zijn verloving met Laure, de assistent-manager van ‘Le Sommet’, te vieren in het hotel. Het verblijf in ‘Le Sommet’ is beladen, want Elin denkt nog altijd dat haar broer betrokken is geweest bij de dood van hun overleden broer Sam in hun kinderjaren. Daarboven komt nog eens dat Elin een traumatische ervaring op haar werk heeft meegemaakt en daardoor al negen maanden uit de running is. Ze heeft paniekaanvallen. Elin komt onevenwichtig, verkrampt en wantrouwig over.

Wanneer in hotel ‘Le Sommet’ onverklaarbare dingen gebeuren, mensen worden vermoord en alle personeel en hotelgasten het hotel niet kunnen verlaten vanwege een sneeuwstorm, komt het aan op Elin. Vraag is dan of Elin in staat is om zich te herpakken, ondanks haar trauma, en om de situatie onder controle te krijgen.

Wat opvalt is dat de keuzes en de handelingen van de personages onlogisch zijn, wat afbreuk doet aan de realiteit en de geloofwaardig van de thriller. De hoofdpersoon en bijpersonen zijn onvoldoende origineel en onvoldoende uitgewerkt; meestal gebruikt Pearse stereotyperingen.
— Antoine

Sfeer

Het Sanatorium bevat een klassiek scenario, namelijk dat meerdere personen ingesloten zijn en dat contact met de buitenwereld vrijwel uitgesloten is. Binnen deze afgrenzing vinden misdaden plaats. Geen origineel scenario, maar mits goed uitwerkt kan het leiden tot een goede thriller. Precies hier  wringt de schoen, want het verhaal is naar mijn mening slecht uitgewerkt. Hierdoor ontbreekt tevens de spanning in het verhaal. De enige spanning komt voort uit een spaarzaam aanwezige angstaanjagende scène, waaronder de proloog, en lugubere vondsten die de personages in het verhaal doen. De proloog is aantrekkelijk en uitnodigend, maar het verhaal zakt daarna – op een enkel momentje na – lange tijd in.
— Antoine

Schrijfstijl

Zoals hierboven al staat vermeld scoort Het sanatorium ondermaats, en datzelfde geldt voor de schrijfstijl. Ik vind het moeilijk om het precies te duiden, maar het lijkt dat of het schrijverschap van Pearse nog onvoldoende ontwikkeld is, of dat de thriller haastig is geschreven. Verder roept het taal- en woordgebruik dikwijls – lees: te vaak – vragen op. Bijvoorbeeld als Pearse herhaaldelijk schrijft dat ‘het zweet onder haar oksels prikt’, vroeg ik me eerder af of Elin een geïrriteerde okselhuid had, dan dat de auteur bedoelde te melden dat Elin enorm angstig was.
Als laatste toch een pluspuntje. Het verhaal is vervat in ruim 92 zeer korte hoofdstukken, met korte zinnen en eenvoudig taalgebruik. De thriller is geschikt voor lezers die moeite hebben met lezen en die geen hoge eisen aan de kwaliteit van het boek stellen.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Terwijl ze foto’s maakt probeert ze in gedachten te verwerken wat ze ziet. Iemand heeft Adeles vingers afgesneden en ze in dit glazen kistje vastgezet met armbanden eromheen.
Het betekent dat het geen spontane opwelling was. Het was gepland. Met voorbedachten rade. Alle elementen – het knevelen, amputeren, de zandzak, dit…
Alles zorgvuldig uitgedacht, als onderdeel van een verhaal. Want dat is het, denkt ze, terwijl ze langzaam misselijk wordt: een verhaal. Iemand probeert iets over te brengen. En dat betekent dat het om een zorgvuldig in elkaar gezette misdaad gaat. Van een goedgeorganiseerde moordenaar.
Dit is een intelligente persoon, met kennis van de manier waarop de politie te werk gaat. Wat dan weer betekent dat er waarschijnlijk weinig bewijsmateriaal te vinden zal zijn. Iemand die moeilijk op te sporen is.
Elin voelt het zweet onder haar oksels prikken. Dit gaat haar boven de pet. Dit is niet haar land en de helft van wat ze hier doet behoort niet tot haar expertise.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ewa Maria Wagner – Hotel Goldberg

Recensie: Åsa Hellberg – De toekomst van Hotel Flanagans