Wanneer haar grootvader overlijdt, erft Fee zijn bibliotheek met 499 magische boeken, die haar vader meteen verpatst aan een Diberi, een boekverbrander. Fee moet alles op alles zetten om de boeken te redden, met hulp van nieuw verworven vrienden en de troeven die haar grootvader in het geheim heeft nagelaten. Maar om bij de Diberi te komen, moet ze eerst langs een gevaarlijke draak…

ISBN: 9789026142840 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 367 – Fantasy

4 van de 5 sterren – Petra

Recensie in één zin

‘Een reis door de wereld van boeken door middel van het gebruik van magische krachten.’

Hoofdpersonages

Hoofdrolspeelster Eufemia (ofwel Fee) Goedhart is een 11-jarig meisje die op het eerste gezicht overkomt als een rustig en lief meisje. Ze is niet bang aangelegd maar komt ook niet meteen goed uit de verf. Zo doet ze aan het eind van het boek iets wat ik als lezer wat lastig te verkroppen vond. Geen zorgen, geen spoilers in deze recensie! Fee raakt bevriend met Maximiliaan en Wolf die meteen deel uitmaken van haar avontuur als blijkt dat zij haar kunnen helpen met de troeven die ze van haar grootvader heeft gekregen. Samen met Jade en Lexie is het vijftal compleet, maar deze twee meisjes krijgen niet veel “screentime” waardoor ze nog een beetje vlak blijven. De schrijfster zal hier ongetwijfeld in het volgende boek meer op ingaan. Neef Roland en nicht Clothilde, alsook Hendrik Gezelle, zijn een vermakelijke introductie voor Fee aan de magische wereld binnenin de boeken. En de sinistere Govert Grijper doet het goed als de antagonist in dit verhaal. Er worden zo veel verschillende karakters geïntroduceerd, dat de meeste wat vlak in karakter blijven en dat is jammer. Ik denk echter dat de meeste jonge lezers zich daar gemakkelijk overheen zullen zetten, omdat het verhaal genoeg magie en avontuur bevat.
— Petra

Sfeer

Het boek is duidelijk een kinderboek, prima geschikt voor lezers tot en met een jaar of 13 die zich met Fee en haar vrienden kunnen identificeren. Het taalgebruik is gericht op deze doelgroep, met korte zinnen en gemakkelijke woorden. Hier en daar voelt het verhaal aan als een sprookje, dat zeker goed zal vallen bij jeugdige lezers. Dit zorgde er voor mij echter wel voor dat delen van het verhaal soms iets te toevallig en voorspelbaar waren en dat het verhaal nergens écht spannend werd. Ik denk echter ook dat dit voor de doelgroep wel anders zal zijn; zij zullen zich vermaken met dit magische verhaal en bijzondere karakters.
— Petra

Schrijfstijl

Het boek begint wat traag en bijzonder onmagisch. Even dacht ik dat ik het boek niets zou gaan vinden, maar gelukkig kwam er op een gegeven moment toch wat snelheid in het verhaal.
Zodra Fee de troeven van haar grootvader vindt, wordt het verhaal een stuk beter. Wel is er een omslag in het boek wat in eerste instantie nogal verwarrend is, maar dit wordt later in het boek goed uitgelegd. Het is duidelijk dat de schrijfster veel heeft nagedacht over de wereld waar Fee in woont en de bovenwereld waar de magie van de boeken leeft. De recensie van goodreads.com op de cover vind ik niet handig gekozen. Door dit verhaal aan te raden aan Harry Potter-fans, worden er hoge verwachtingen geschept en dát is een gevaarlijke zet. Of Drakendal dit zal waarmaken, zal moeten blijken uit de volgende boek(en). Het eerste deel is in elk geval een aardig begin.
— Petra

Passage uit het boek

‘“We zijn gesloten!” zei een norse man achter een houten toonbank. “Ik snap niet hoe u het in uw hoofd haalt om ons op te roepen terwijl we gesloten zijn. Het is een schande. Ik ga in drievoud een klachtenbrief indienen bij de dorpsraad en het Gilde der Vaklieden en –“ “Gegroet en wees gezegend,” viel Hendrik hem in de rede. “Gegroet en wees gezegend,” antwoordde de man. “Maar ik herhaal: we zijn gesloten. Fermé. Sluytet. Closen. In hoeveel talen wilt u het horen? Ik wilde net gaan zitten met een kop warme chocolademelk en de krant. Weet u wel hoe laat het is? Vervloekt zij u. O, en gezegend natuurlijk ook. Dubbele zegeningen en nog een vervloeking. O, verdorie.” “Zij komt haar papieren en haar teken ophalen,” zei Hendrik. “Papieren en teken?” vroeg de man met grote ogen. “Waarom zegt u dat niet meteen? Dat verandert de zaak. Een interessante kwestie. De moeite waard om voor te worden opgeroepen. Maar…” Hij keek Fee langdurig en indringend aan. “Ze is nogal jong, hè?”’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Femke Dekker – Eenhoorn in paniek (De…

Recensie: Daphne Spijkstra – Ben en zijn draak