Recensie: Sharon Bolton – Zielsgeheim

Recensie: Sharon Bolton – Zielsgeheim


Zeer beklemmende, originele thriller waarin de fascinatie van een jonge politieagente voor Jack the Ripper haar duur komt te staan…
Ondanks haar fascinatie voor de negentiende-eeuwse seriemoordenaar Jack the Ripper heeft de jonge Londense politieagente Lacey Flint nog nooit aan een moordonderzoek gewerkt. Totdat er op een avond een vrouw hevig bloedend door messteken over Laceys auto leunt, in haar armen valt en sterft. Als getuige moet Lacey een gepaste afstand tot de moordzaak houden, maar wanneer ze via een journaliste een brief ontvangt waarin een verwijzing naar Jack the Ripper en naar Lacey staat, blijkt dat onmogelijk. Is er een copycat killer aan het werk? Lacey weet als geen ander dat er volgens het patroon van de negentiende-eeuwse moorden nog meer slachtoffers gaan vallen. En zij kan weleens de volgende zijn…

ISBN: 9789400500648 – A.W. Bruna – Pagina’s: 344 – Thriller


*****

5 van de 5 sterren – Janet


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Tot het allerlaatste hoofdstuk bewaart Sharon Bolton het grootste geheim rondom de moordenaar, en dat geheim is zo goed bewaard dat je perplex het boek moet sluiten.’

Hoofdpersonages

*****

Lacey Flint is de ‘ik’ in het verhaal, een jonge rechercheur van de afdeling Zedenmisdrijven, met een roerig verleden waar ze niet graag over praat. Het eerste slachtoffer sterft in haar armen, wat haar direct verdacht maakt bij hoofdrechercheur Joesbury.
Joesbury, die niets met de zaak te maken heeft, heeft een verleden met hoofdrechercheur Tulloch die de leiding heeft op deze moordzaak. Hij duikt continu op en werkt mee aan het onderzoek, tot ergernis van Lacey die niet weet of ze meer irritatie of angst voelt voor de arrogante Joesbury. De werkwijze van journaliste Emma Boston heeft vele collega’s bij de politie tegen de haren in gestreken, maar zij brengt de link met Jack de Ripper naar voren. Ook wordt door Emma’s bemoeienis duidelijk dat Lacey meer betrokken is dan haar lief is. De slachtoffers krijgen een kleine maar indringende rol, waardoor we ook de moordenaar steeds een beetje beter leren kennen.
— Janet

Sfeer

*****

De plaats delicten worden met zorgvuldig detail omschreven en zijn het bewijs van een macabere moordenaar. Doordat de lezer meekijkt met Lacey, is er een bepaalde afstandelijkheid die past bij een rechercheur die haar werk probeert te doen, maar ook een geheimzinnigheid omdat er meer gaande is dan je op het oppervlak mee krijgt.
— Janet

Schrijfstijl

*****

Het is indringend en intelligent geschreven. Er zitten zoveel lagen in het verhaal dat je blijft doorlezen, zoekend naar de waarheid die zo dichtbij, maar aldoor net buiten bereik ligt. De hoofdstukken zijn kort, voornamelijk geschreven vanuit Lacey’s perspectief, en afgewisseld met scenes waarin de moordenaar aan het werk is, en van een belangrijke gebeurtenis uit het verleden, maar… wiens verleden?
— Janet

Passage uit het boek

‘“Oké, Flint, jij bent de expert op het gebied van Ripper-gerelateerde zaken,” zei hij. “Onze man nam trofeeën mee, of niet? Lichaamsdelen die hij uit zijn slachtoffers sneed en naar de politie stuurde om hen te sarren?” Dit was nauwelijks het moment om in te gaan op de diverse theorieën over wat er was gebeurd met de ingewanden van de Ripper-slachtoffers, dus ik knikte alleen maar terwijl Joesbury een stap in de richting van de plastic zak zette. Hij richtte zijn zaklantaarn erop en zakte toen op zijn hurken om hem beter te kunnen zien. “Zei je niet dat een van de slachtoffers haar nieren miste?” vroeg hij. “Dat is geen nier,” zei Anderson die ook dichterbij was gekomen. “Nieren hebben niet zo’n vorm.” In de zak zat een stuk spierweefsel, een soort driehoek, ongeveer acht centimeter lang en op het breedste punt ongeveer vijf centimeter. Er waren sporen van opgedroogd bloed te zien. Ik hoefde niet dichterbij te komen om te weten wat het was. “Annie Chapman had haar beide nieren nog,” zei ik. “Zij mistte haar baarmoeder.”’

Leesvoorschrift

Dit boek lees je het liefste in je pyjama, onder een warme deken bij de kachel, met een lekker kopje warme choco en alleen wanneer je de volgende dag lekker kunt uitslapen (want snel neerleggen doe je ‘m niet!).

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

344 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren geef jij dit boek?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.