Volgens een mythe worden er eens in de vier jaar twee kinderen ontvoerd uit Gavaldon om naar De School van Goed en Kwaad te gaan, waar ze worden opgeleid tot sprookjesfiguren.
Dat is precies wat de twee vriendinnen, Agatha en Sophie, is overkomen. Na veel levensgevaarlijke avonturen zijn ze tot hun opluchting weer thuis, maar stiekem moeten ze bekennen dat hun leven in Gavaldon best saai is. Als Agatha wenst dat ze andere keuzes had gemaakt, heropent ze tot haar stomme verbazing de poorten naar De School van Goed en Kwaad. Alles blijkt daar echter veranderd. Er zijn nu twee scholen. De meisjes zitten op de ene school en de jongens op de andere, en ze staan op voet van oorlog met elkaar. Kunnen Agatha en Sophie de vrede herstellen?

ISBN: 9789402711578 – Uitgeverij HarperCollins Holland – Aantal pagina’s: 368 – Young adult, fantasy

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Spannend, verrassend, soms een beetje verwarrend en vooral origineel.’

Hoofdpersonages

Een wereld zonder prinsen speelt zich in dezelfde wereld af als het eerste deel van de serie, De school van goed en kwaad, niet lang nadat het vorige verhaal is afgelopen. De hoofdpersonages zijn daarom ook grotendeels gelijk. Het grootste verschil is dat er nu niet een school voor goed en een school voor kwaad is, maar een school voor jongens en een school voor meisjes. Nu Sophie en Agatha zijn teruggekeerd, lijkt er een strijd op leven en dood gevoerd te gaan worden.
In dit boek is wat meer aandacht voor enkele docenten van de school, al zijn hier voor mijn gevoel nog wat losse eindjes overgebleven. Een goede reden voor een derde deel, dat in het voorjaar van 2023 in de Nederlandse vertaling zal verschijnen.
Sophie is de meest intrigerende persoonlijkheid, samen met Agatha. Ze zijn allebei ingedeeld aan een kant die ze niet hadden verwacht. Vooral Sophie, die goed denkt te zijn, maar in the end een heftige en gevaarlijke heks blijkt te zijn, kan hier maar moeilijk mee omgaan.
— Isolde

Sfeer

Voor beide delen in de serie geldt dat de sfeer donker en dreigend is. Je leest niet een gezellig verhaal over sprookjesfiguren, maar een verhaal waarin ze elkaar behoorlijk naar het leven staan. En een verhaal waarin de kleinste gebeurtenis kan leiden tot een totaal andere loop van de bekende verhalen. Het verhaal is spannend tot de laatste bladzijde.
— Isolde

Schrijfstijl

Hoe boeiend het verhaal ook is, ik had soms moeite met doorlezen. De schrijfstijl van Soman Chainani is voor mij wat traag en trekkend. Er had van mij wat meer tempo in mogen zitten. Ook zouden verbanden wat duidelijker gelegd mogen worden.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Ze sprong overeind.
De School van Goed torende boven hen uit, schitterend in de roodoranje zonsopgang boven de kristalheldere helft van de Halverwegebaai. De vier glazen torens, ooit blauw en roze, waren nu allemaal blauw. Aan de scherpe spitsen wapperden vlaggen met een blauw vlinderembleem erop.
‘We zijn terug,’ zei Sophie ademloos.
Agatha werd zo wit als een laken.
Terug op de plek die ze zo graag had willen vergeten. Terug op de plek die alles kon verpesten.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Shoman Chainani – De school van goed en…

Recensie: Inge Spaan – Nooit meer thuis