Donna is al jaren eigenaresse van een tearoom aan het gezellige Magnoliahof, die samen met de winkels van haar buren het rustpunt van de stad is. Donna weet alles van iedereen en is er altijd als de kippen bij als het om de laatste roddels gaat. De uitdrukking ‘spill the tea’ is haar op het lijf geschreven. Wanneer er aan de overkant een tattooshop komt, ziet Donna haar rustige oord in rook opgaan. Een tattooshop, aan háár plein? Dat past gewoon niet, zo simpel is het. Of heeft Donna’s afkeer een andere reden? Eén ding is zeker: die tattooshop moet weg. En als de perfecte oplossing zich aandient, zegt Donna daar geen nee tegen.…

ISBN: 9789047206255 – Lofs Books – Aantal pagina’s: 154 – Feelgood

3 van de 5 sterren – Ies

Recensie in één zin

‘Donna is het fijne eerste deel van de feelgoodserie Het Magnoliahof.’

Hoofdpersonages

In dit eerste deel van de serie Het Magnoliahof maken we kennis met Donna, de eigenaresse van tearoom Leut. De andere winkeliers aan het pleintje spelen deze keer de bijrollen. Zo hebben we Wende van de wolwinkel, Betty van de badboetiek, Ari van de boekwinkel en Juna, die nieuw op het plein komt en – tot afgrijzen van Donna – een tattooshop opent aan het pleintje. Donna is eigenlijk helemaal geen vriendelijk personage. Ze houdt van roddelen en als de kans zich voordoet om de opening van Juna’s tattooshop te saboteren, grijpt ze die met beide handen aan. De andere personages komen een stuk aardiger over; ik ben dan ook benieuwd naar de andere delen van deze serie, waarin deze personages de hoofdrol spelen.
— Ies

Sfeer

Dit is een echt feelgood boek en je krijgt er dan ook een goed humeur van. Het is een lekker licht, ietwat voorspelbaar verhaal en het leest makkelijk weg. Voor mij persoonlijk was het iets té zoet, ik had wat meer drama wel leuk gevonden, maar het was alsnog een plezierig verhaal.
— Ies

Schrijfstijl

Dit is wederom zo’n boek dat lekker wegleest en op zich prima geschreven, maar geen hoogstaande literatuur is. Het voelt als een dagboek, ook omdat het in de eerste persoon geschreven is en veel spreektaal bevat. Verwacht dus geen prachtige beschrijvingen van de omgeving en personages.
— Ies

Passage uit het boek

[‘En dan gebeurt het. Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik heel even mijn aandacht verlies. Ik schiet onderuit en het gebeurt zo snel dat ik niet in staan ben om mezelf te corrigeren. Ik voel de grond onder me vandaan glijden en zie mezelf weerspiegeld in de ruit van Betty ter aarde storten, wild zwaaien met mijn armen. Uit angst met mijn hoofd op de straat te klappen, schieten mijn handen naar achteren om mezelf op te vangen Handen zijn daarvoor bedoeld, toch? Om jezelf op te vangen? Die van mij overduidelijk niet. In een fractie van een seconde glij ik onderuit en ik beland half op mijn billen, half op mijn pols. De ‘krak’ die ik hoor weerkaatst tegen de gevels en voordat ik goed en wel besef dat hij over mijn lippen komt, breng ik een oerkreet uit waarvan ik niet wist dat ik hem in me had. Shit. Daar gáát mijn subtiele gluren-bij-de-burenmoment.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Donna Leon – Vluchtig verlangen

Recensie: Donna Haraway – Een Cyborg Manifest