Dit boek is een persoonlijk verslag over ingrijpende geestelijke en fysieke ervaringen. Victoria Whitworth zwom tussen de zeehonden, meeuwen en orka’s in de koude wateren van Orkney, in het noorden van Schotland, en laat zien hoe dit haar hielp om tegenslag in haar leven te verwerken.

Maar het boek biedt ook een schat aan geschiedenis, plaatselijke folklore en archeologische details. We vangen een glimp op van de Picten en Vikingen, volken die verloren zijn gegaan in de geschiedenis. Hun geheimen liggen sinds jaar en dag begraven, maar soms worden die teruggegeven door het land en de zee.

ISBN: 9789089898999 – Uitgeverij TERRA – Aantal pagina’s: 304 – Non-fictie

3 van de 5 sterren — Antoine

Recensie in één zin

‘Openhartig werk over het leven van Whitworth en het omgaan met je beperkingen.’

Wat heb ik aan dit boek?

Het boek Zwemmen met zeehonden gaat over de auteur zelf. Whitworth is historica en romanschrijfster en behept met allerlei pijnen en een depressie. Zij zoekt een remedie om daar mee om te gaan.

Het begon allemaal doordat de auteur samen met enkele andere medebewoners van het eiland Orkney een zwemclub voor het baden in zee oprichtte, omdat het plaatselijke zwembad beperkte openingstijden had en er meer behoefte aan lichaamsbeweging bestond. Naderhand is zij alleen gaan zwemmen in de open zee.

Zwemmen in de koude zee vormt voor Whitworth een heilzame werking tegen fysieke en mentale beperkingen. Whitworth schrijft:

“Het uitwissen van het zelf, de grens tussen genot en pijn, mezelf totaal kwetsbaar maken: zwemmen in een koude zee heeft dat deel van mijn identiteit overgenomen dat ik ooit identificeerde met seks.”

En:

“Want terwijl dit alles zich voltrekt, wordt mijn lichaam overspoeld door vreugde, tintelt het van energie. Ik voel elk elektrisch schokje van zenuwen die elkaar over de synapsen heen een high-five geven. De duik in het koude water brengt me zo dicht bij de grens tussen genot en pijn dat mijn lichaam reageert met de pijnstillers die het voor crises in bewaring houdt (…).”

De uitwerking van het zwemmen in de zee bij Orkney op de gezondheid van de auteur is afgewisseld met het uiteenzetten van veel mythen, geschiedenis en uitleg over begrippen die te maken hebben met het leven op en rond Orkney.
— Antoine

Schrijfstijl

Het boek Zwemmen met zeehonden betreft een doorlopende tekst waarin memoires en mythes door elkaar lopen. Deze doorlopende tekst wordt onderbroken met Facebookberichten van Whitworth, die miniverslagen bevatten over de dagelijkse zwemtochten. Tijdens deze zwemtochten ontmoet zij af en toe zeehonden, die haar nieuwsgierig gadeslaan, voorzichtig benaderen en met haar meezwemmen.

Whitworth is open en oprecht, vooral waar het gaat om de memoires over haar leven, haar kindertijd in Kenia en haar innige band met haar moeder. Verder analyseert zij waarom het huwelijk met haar Amerikaanse ex-man niet lukte.

De veelheid aan onderwerpen, door de vele associaties die Whitworth maakt, geeft het boek een encyclopedisch karakter. Een structuur is afwezig; het boek kent een grillig verloop, waarbij af en toe van de hak op de tak wordt gesprongen.
— Antoine

Passage uit het boek

‘De eerste paar slagen beneemt de kou me de adem en dan wordt de pijn minder, de ijzeren banden knappen, een voor een. Ik ben ten westen van de golfbreker het water in gegaan, aan de lijzijde op deze dag van zuidoosten wind. Ik zwem in verkennende zigzags, weet dat dit nog het moeilijke deel is, waarin ik mezelf constant moet voorhouden, Je mag er zo meteen uit, je hoeft er nog maar een paar minuutjes in te blijven, je eer is al gered. Maar dat is een troostend leugentje, een manier om mezelf wijs te maken dat ik het ergste heb gehad. In werkelijkheid weet ik heel goed dat ik volgens mijn eigen idiote regels het water pas uit mag als ik kopje onder ben gegaan. Drie keer.’

Voor wie is dit boek?

Zwemmen met zeehonden gaat eerder over het ontdekken van een manier om met je kwetsbaarheden om te gaan, en niet zozeer over het zwemmen met zeehonden zelf. Het boek is geschikt om inspiratie op te doen om met je eigen beperkingen om te gaan. Na het lezen van boek zul je je beter kwetsbaar kunnen opstellen.
— Antoine

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Piotr Socha – Monika Utnik- Strugata – Het…

Recensie: Sally Coulthard - Een kleine geschiedenis…