Zarifa Ghafari werd op zesentwintigjarige leeftijd de jongste vrouwelijke burgemeester in Afghanistan. Inmiddels is ze bijna dertig en leeft ze onder zware politiebeveiliging in Duitsland. Ze groeide op onder het repressieve regime van de Taliban, maar wist zich te ontwikkelen tot voorvechtster van vrouwenrechten. Haar benoeming tot burgemeester van de conservatieve provincie Maidan Wardak ging niet zonder slag of stoot: extremisten probeerden haar de toegang tot haar kantoor te ontzeggen, haar mannelijke collega’s vertrokken uit protest. Zes keer overleefde Ghafari een aanslag op haar leven. Haar vader moest haar strijd bekopen met zijn leven. Toen de Taliban in 2021 opnieuw de macht grepen, kon ze niet anders dan vluchten.
In ‘Zarifa’ vertelt Ghafari haar indrukwekkende verhaal. Ze laat zien hoe het was om op te groeien in een door de Taliban geteisterd land en beschrijft daarmee de turbulente recente geschiedenis van Afghanistan.

ISBN: 9789021341569 – Alfabet Uitgevers – Aantal pagina’s: 270 – Biografie

4 van de 5 sterren – Annechien

Recensie in één zin

‘Indrukkend verhaal over een jonge vrouw die zich ontpopt tot een feminist in Afghanistan.’

Hoofdpersonages

Zarifa Ghafari groeit op in Afghanistan. In tegenstelling tot de meeste Afghaanse meisjes krijgt zij wel de kans om naar school te gaan en om zelfs te studeren in India. Als geen ander weet Zarifa hoe de Afghaanse vrouw wordt onderdrukt in haar vaderland. Ze wil haar land verbeteren en dan met name voor Afghaanse meisjes en vrouwen. In eerste instantie start ze een radiozender die bedoeld is voor onderdrukte vrouwen. Uiteindelijk komen er verkiezingen voor een nieuwe burgemeester en hier stort Zarifa zich volledig op. Dit werd geen makkelijke weg en al helemaal niet toen de Taliban opnieuw de macht grepen in Afghanistan.
— Annechien

Sfeer

Je leert Afghanistan kennen door de ogen van een Afghaanse vrouw en dat vond ik persoonlijk best indrukwekkend. Zarifa vertel hoe erg het eraan toe gaat in haar vaderland, maar toch vertelt ze ook over de prachtigheid van het land. Dat maakt de sfeer erg indrukwekkend, want ondanks alles raak je erg nieuwsgierig naar Afghanistan.
— Annechien

Schrijfstijl

Het verhaal van Zarifa start op het moment dat ze na haar vlucht uit Afghanistan weer een keer terugkeert. Ze laat een glimp zien van hoe het momenteel in Afghanistan gaat. Vrij snel daarna begint ze over haar kindertijd en vertelt zo haar leven in chronologische volgorde. Het gaat over haar thuissituatie, haar schoolperiode, de verschillende aanslagen op haar leven en haar strijd als feminist in Afghanistan.
Zarifa is niet een verhaal dat luchtig en makkelijk wegleest. Het is wel een verhaal waar je je volle aandacht bij nodig hebt, anders mis je echt delen.
Mijn tip is daarom: lees maximaal twintig minuten per leessessie.
— Annechien

Passage uit het boek

‘Ik besefte niet dat ik een daad van verzet pleegde toen ik als vierjarige voor het eerst naar school ging. Als mijn ouders waren betrapt, zouden ze gearresteerd en gemarteld worden. Mijn lerares zou hoogstwaarschijnlijk geëxecuteerd zijn. Maar voor mij was het volkomen normaal dat ik elke ochtend ons appartement uitliep, de hoek om huppelde naar een nabijgelegen appartement, dat vrijwel identiek was aan dat van ons, en daar afdaalde naar de kelder. Ik ging samen met de andere meisjes in kleermakerszit op een kleed zitten, en elke ochtend doorliepen we hetzelfde ritueel. De lerares zei ons goedemorgen en wij begroetten haar en elkaar met een zangerig, ritmisch antwoord.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: De charmante schurk – Evie Dunmore

Recensie: Vannessa Thuyns – Wedden van wel?