Hij heeft een rond brilletje op, een verschrikkelijke pleegfamilie en laat zijn post bezorgen door een sneeuwuil. Harry Potter is hét fenomeen van de laatste twintig jaar. De zevendelige reeks over het tovenaarskind heeft van schrijfster J.K. Rowling een miljardair gemaakt.

Het is te vaak voorgekomen dat ik scheve blikken kreeg wanneer ik vertelde nog nooit een Harry Potter film te hebben gezien, noch de boeken had gelezen. Tot nu. Op mijn 21e heb ik besloten om het eerste deel van Harry Potter te bestellen: het kinderboek der kinderboeken. Ik vroeg me, als Harry Potter-leek, toch af wat nou precies de magie is die deze reeks kent. Waarom iedereen zo verslingerd is geraakt aan deze brildragende tiener. Wat maakt het dat sommige fans deze boeken elk jaar opnieuw lezen? En waarom hebben sommige jongeren hun hele kamer vol staan met Harry Potter gerelateerde producten? Om deze vragen te kunnen beantwoorden, moest ik mij onderdompelen in de wereld van Harry Potter.

Harry Potter en de Steen der Wijzen werd door de postbode afgeleverd, nog op dezelfde avond: Bol.com jullie zijn de beste. Gevalletje geen geduld hebben. Toch stond er nog een avondje kroeg op de planning, dus heb ik vluchtig door het boek gebladerd. De vormgeving is zó mooi. Nadat mij het zoveelste drankje in de kroeg werd aangeboden, moest ik bekennen dat ik liever naar huis ging; er wachtte een boek op me. Met het schaamrood op mijn wangen, droop ik langzaam af. Ik wenste de kroegtijgers nog een fijne avond en ik ging in het holst van de nacht naar huis, want Harry wachtte op me. Ik heb het half zeven ’s morgens zien worden.
Sinds die bewuste avond heb ik alles in één ruk uitgelezen.

De zevendelige serie bevat nogal wat bladzijden. Het eerste deel doet zich nog echt voor als kinderboek: grote letters en relatief weinig bladzijden. Vanaf boek twee worden de boeken echter dikker, met als toppunt Harry Potter en de Order van de Feniks – 800 pagina’s aan tekst.
Rowling heeft in deze serie een magisch verhaal neergezet, waarin de verhaallijnen goed doorlopen. Op subtiele wijze legt ze uit wat er is gebeurd in het vorige boek, waardoor je nooit de draad kwijtraakt.

Ik heb de zeven boeken in vier maanden uitgelezen en ik snap nu waar iedereen zo lyrisch over was, of is. Ik ben er ook lichtelijk obsessief door geworden – toen ik in de Primark een Harry Potter-dekbedovertrek zag, heb ik ‘m meegenomen, guilty!
De reeks heeft van Rowling een miljardair gemaakt en ik snap waarom. Ze laat je meeleven met de personages, maar laat je ook personages haten. Je krijgt sympathie voor Harry Potter en zijn bende van ellende, wil het boek ritueel verbranden als een personage Harry’s plannen om zeep helpt en je kunt bij het overlijden van sommige personages toch een traantje wegpinken; waarom heeft niemand mij verteld dat Perkamentus overlijdt?

De Harry Potter-reeks is een ijzersterke serie die voor jong en oud goed te doen is. Ik snap dat veel jongeren gehecht zijn geraakt aan de boeken, omdat de verhalen meegroeien met de lezers. Het is een mooie serie, fijn geschreven, maar niet te kinderachtig. Er komt genoeg spanning in voor en het weet je te ontroeren.

Ik ben niet het type dat een boek elk jaar opnieuw zal lezen, ain’t nobody got time for that, maar ik heb nu al wel besloten dat ik mijn toekomstige kinderen voor het slapen gaan ga voorlezen uit deze magische reeks.

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: David Foenkinos – Nummer twee

Recensie: Tom Felton – Beyond the wand