Johanna wordt in 1914 in Mexico door haar vader op de trein gezet, als postpakketje naar huis in Amerika. De reis is op deze manier net zo veilig, maar een stuk goedkoper dan met een gewoon kaartje. De treinreis is lang, maar interessant. Alle mensen hebben namelijk een verhaal dat de moeite waard is om gehoord te worden.
Maar onderweg stappen ook een paar revolutionairen op de trein, onder leiding van Pancho Villa. Het is het begin van een avontuurlijke reis met onverwachte gebeurtenissen. Pancho Villa dwingt de trein een andere route te nemen. Komt Johanna nog wel veilig aan in El Paso?

ISBN: 9789492197030 – Uitgeverij La Zeta – Aantal pagina’s: 240 – Historische jeugdroman

5 van de 5 sterren – Isolde Boers

Recensie in één zin

‘Een waanzinnig leuk, avontuurlijk en leerzaam jeugdboek.’

Hoofdpersonages

Johanna Pearson is als postpakketje op de trein gezet, keurig gefrankeerd met postzegels op haar blouse. Ze sluit vriendschap met het personeel van de stoomtrein, vooral met Carbon de machinist en met Chico, de loopjongen. Johanna mag Chico helpen en vermomt zich als jongen met de naam Juan.
Daniel Carmin is een van de soldaten die bij bij het rebellenleger van Pancho Villa hoort. Hij is verliefd op Valentina, een knappe soldadera die zich ook bij de rebellen heeft aangesloten. Villa en zijn leger stappen op de trein om Ambrose Bierce, een Amerikaanse journalist die zich bij het gezelschap van Villa heeft gevoegd, naar de grens te brengen om in Amerika medisch behandeld te worden.
— Isolde Boers

Sfeer

Een brief met vlechtjes is een jeugdboek zoals je er heel veel zou willen lezen. Het is spannend, het is interessant, het is mooi geschreven. Het voelt alsof je zelf in die trein zit die door de Mexicaanse woestijn voortraast.
Je zit direct in het verhaal door het spannende eerste hoofdstuk. Je begrijpt nog totaal niet wat er aan de hand is, maar je voelt direct aan dat er gevaar dreigt.
— Isolde Boers

Schrijfstijl

Het boek is in een prettige schrijfstijl geschreven, de zinnen zijn niet te kort en niet te lang en er worden geen moeilijke woorden gebruikt. De hoofdstukken hebben mooie titels, zoals ‘Tranen in de storm’ en ‘Laarzen in het zand, gefluister in de wind’.
Het verhaal is heel wervelend en de ene gebeurtenis volgt de andere op. De hoofdpersonen voeren veel gesprekken en zeggen waardevolle dingen. Het boek staat vol mooie en poëtische uitspraken.
— Isolde Boers

Passage uit het boek

‘De wind in haar gezicht, haar neus in de lucht, de rook met de geur van kolen en ijzer. Dit was niet zomaar in een trein zitten, dit was alsof zij de trein zelf was, alsof zij zijn loop bepaalde. Dit was leven op je eigen manier. Je leven in eigen handen nemen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Ivan Sciapeconi – De kinderen van Villa Emma

Recensie: M.G. Leonard & Sam Sedgman - De ontvoerde schat