Ergens in de jaren zestig verdwijnt een jongen in de verlaten binnenlanden van Noord-Zweden. Iedereen denkt dat deze jongen, met de naam Nilas, is verdronken en dat hij is verdwenen in de stroming van een rivier. Maar Nilas ligt verborgen onder het mos, met ijsbloemen op zijn wangen, te midden van zompige moerassen en ruisende bosbeekjes. Het zal tientallen jaren duren voordat de lente onthult wat er werkelijk is gebeurd.

ISBN: 9789028451704 – Uitgeverij Wereldbibliotheek –  Aantal pagina’s: 256 – Roman

4 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Stilstaand water is een met precisie geschreven, overtuigende roman.’

Hoofdpersonages

De hoofdrol in Stilstaand water is weggelegd voor Håkan. Håkan is in de jaren ’50 voortgekomen uit het contact tussen Margareta en de net meerderjarige Assar. Margareta was op dat moment echter getrouwd met haar man Hebbe. Na zijn overlijden krijgt Margareta een relatie met Lars en uit deze relatie wordt ook een kind geboren, namelijk een jongen met de naam Nilas. Hoewel Håkan het goed kan vinden met zijn halfbroertje Nilas lukt het Margareta moeilijk om haar rol van moeder vorm te geven, ook omdat Lars maandenlang weg van huis is voor werk.

Tijdens Håkans puberteit verdwijnt Nilas. De dorpelingen verdenken in eerste instantie Lars van de verdwijning. Ruim veertig jaar later, in 2008, horen Håkan en zijn vrouw Petra dat de overblijfselen van Nilas zijn gevonden. En vanaf dat moment volgt een reconstructie van het verleden.
— Antoine

Sfeer

Op het eerste gezicht lijkt Stilstaand water een roman waarin twee geliefden toenadering zoeken tot elkaar, hunkerend en vol verlangen. Na de verdwijning van de kleine Nilas verandert de sfeer in het verhaal in tragiek; achteruitgang, vertwijfeling, schuld en verdriet.
— Antoine

Schrijfstijl

Broberg vertelt het verhaal van Assar en van Håkan in afzonderlijke hoofdstukken. Het verhaal van Assar begint met het moment dat hij Margareta ontmoet. Het verhaal van Håkan start op het moment dat hij een kind is. Het is een speelse en verrassende manier van schrijven mede doordat Broberg flashbacks en mooie stijlfiguren gebruikt, zoals repetitio.

Verder neemt Broberg je mee naar het Zweedse platteland tijdens de jaren ’50 en jaren ’60 met alle gebruiken en gewoonten van die tijd. Het woordgebruik is daarop aangepast, waardoor de couleur locale overtuigend is weergegeven. In het algemeen geldt dat Broberg een zorgvuldige woordkeuze heeft en dat zij sterk formuleert.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Het duurde niet lang voordat het onderzoek werd gestaakt, een misdrijf kon niet worden hardgemaakt. Na verloop van tijd verstomden de lokale kranten, er waren andere dingen om over te schrijven dan een verdrinkingsongeluk in de rimboe. De dorpsroddel was een ander verhaal. Dat er een verdenking geweest was, was voldoende om de praatjes aan te zwengelen, jaja, heus, de hoofdcommissaris, als dat niet suspect was. En iedereen wist toch hoe die Lappen waren.
Nooit hoorde Hakan Lars met moeder ruziën. Had hij dat maar wel gedaan, zou hij later weleens denken, had hij haar maar gevraagd hoe het nou zat, waarom ze weg was geweest, wat ze tijdens de verhoren gezegd had, waarom ze over hem gelogen hadden, zij en Håkan. Maar dat deed hij niet. Het was alsof hij het opgaf, of hij overal in berustte, behalve in het feit dat Nilas nog altijd weg was.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Laura Marshall - Vriendschapsverzoek

Winactie: Michael Reefs - Het verdwenen eiland…